(গান)
হে নতুন ! নমস্কাৰ
যুগে যুগে আহ তই
দেশে দেশে হাঁহ তই
ভোঁহাৰি-বিদাৰি-ফালি পুৰণি সংস্কাৰ
হে নতুন ! নমস্কাৰ ৷
নতুন তেজেৰে কৰ
পুৰণি পৃথিৱীখনত
আনি দিয়া ভৱিষ্যতৰ সেউজী ধুনীয়া বাৰেবাৰ,
হৃদয়ে হৃদয়ে ফুল
যত ফুল যত কুঁহি-পাত
নতুন শিল্পীৰ
এই চিৰপূজাৰীৰ
কথা কবি মৰ্ম্মবেদনাত— মোৰ লবি প্ৰণিপাত,
লবি প্ৰণিপাত ৷
বিপ্লৱৰ মহাচক্ৰ ঘূৰে
নতুনৰ— সৃষ্টিৰ অগ্নিবীজ
দিশে দিশে উৰে,
নতুন পৃথিৱীখনত উজ্বলি উঠীছে দূৰে দূৰে
পুৰণিয়ে লৈছে বিদায়— বেজাৰেৰে, ক্ষোভেৰে
প্ৰতিক্ৰিয়া সংঘাতৰে ওলগ জনাই
নতুনৰ গানে-সুৰে
জগত জগায় ৷
আলোকৰ যাত্ৰীদলে নৱতম ছন্দত
অব্যৰ্থ খোজেৰে সৌৱা—
নদ-নদী পাৰ হৈ
পৰ্ব্বতো ভাঙি-ছিঙি
প্ৰগতিৰ প্ৰদীপ জ্বলাই— আগবাঢ়ে,
আগবাঢ়ি যায় ৷
হে নতুন ! নমস্কাৰ—
ৰূপান্তৰেদি তোৰ
সোণ-পোহৰৰ বাট
হেৰ’ বিশ্ববিজয়ী ৰূপকাৰ !
তোৰ অৰুণ হাঁহিৰ জুই
কালে কালে
ভুবনে ভুবনে পৰে
কৰে— নিখিলৰ জাতিষ্কাৰ ৷
তোৰ সুৰৰ বিজুলী বয়
শিল্পীৰ তেজ হৈ
হেৰ’ মৃত্যু সম সত্য তই
হেৰ’ দুৰ্নিবাৰ
সনাতন বন্ধু ! নমস্কাৰ
বাৰে বাৰে কৰোঁ নমস্কাৰ ৷