মই আশাবাদী

-অসীম তালুকদাৰ |

খুব সম্ভৱ তেতিয়া মই তৃতীয় শ্ৰেণীত পঢ়ি আছিলো ৷ বাৰিষাৰ সময়ৰ কথা ৷ সেই বছৰ আহাৰ-শাওণ মাহত খুব বৰষুণ হৈছিল ৷ প্ৰায় দেৰমাহ মানলৈ প্ৰায় প্ৰতিদিনেই বৰষুণ হৈ আছিল ৷ ডাঙৰ বৰষুণ নহলেও কিনকিনিয়া বৰষুণ আহিয়েই আছিল ৷ গাওঁৰ ৰাস্তাঘাটৰ অৱস্থা নাই ৷ বোকা পানী আদিৰে চাৰিওফালে পূতিগন্ধময় পৰিবেশ ৷  আমাৰ পদূলিৰ সন্মুখতে ৰাস্তাত ইমান বোকা হৈছিল যে ৰাস্তাৰে যোৱা কোনোবা মানুহে “এইখন গাওঁলৈ যমৰাজো নাহে” বুলি কোৱা মই নিজ কাণেৰে শুনিছিলো ৷ স্বাভাৱিকতে শাক-পাচলি বজাৰত পাবলৈ নাইকিয়া হৈছিল ৷ সৰু কালৰ মোৰ অপৰিপক্ক মনটোৱে বুজিব পৰা নাছিল ৷ মোৰ ভাব হৈছিল বতৰ কেতিয়াও ভাল নহব ৷ আনকি সেয়া ভগৱানৰ মৎস অৱতাৰৰ পুনৰাম্ভণিহে বুলিহে শংকা হৈছিল ৷ কিন্তু এদিন বতৰ মুকলি হ’ল, ৰ’দ ওলাল ৷ ৰাস্তা ঘাট ভাল হ’ল আৰু পৃথিৱীখন আগৰ দৰে হৈ পৰিল ৷

RelatedPosts

Hindenburg Research Shuts Down: The End of an Era in Activist Short Selling!

January 20, 2025

Comparative Legal Analysis of the Role of Artificial Intelligence in Human Rights Protection

January 19, 2025

স্মাৰ্টফোন, সামাজিক মাধ্যম আৰু শৈশৱৰ ‘ছন্দপতন ৰিষ্ট’?

January 19, 2025

       বৰ্তমান মানৱজাতিয়ে সন্মুখীন হোৱা অভাৱনীয় পৰিস্থিতিক মই আগৰ উদাহৰণটোৰ সৈতে ৰিজাব খোজা নাই ৷ কিন্তু ইমান কঠিন সময়ৰ অন্তত ভাল সময়ে আমাৰ কাৰণে অপেক্ষা কৰি আছে বুলি ভাবিবলৈ বিচাৰো ৷ এই কথা সত্য যে বহুত দিন মানৱজাতিয়ে অনুৰূপ পৰিস্থিতিৰ সন্মুখীন হোৱা নাই ৷ কৰ’নাত আক্ৰান্ত লোকৰ সংখ্যা মই কথাখিনি লিখি থকা সময়লৈ এক নিযুতৰো অধিক বুলি প্ৰকাশ পাইছে আৰু ইতিমধ্যে প্ৰায় পঞ্চাছ হাজাৰৰো আধিক লোকৰ ইতিমধ্যে মৃত্যু হৈছে ৷ আমাৰ অসমতো আক্ৰান্তৰ সংখ্যা দ্ৰুত গতিত বাঢ়িছে ৷ এই সময়ত  ভয় লগা নাইবা ঋণাত্মক চিন্তা মনলৈ অহাটো স্বাভাৱিক ৷ কিছুমানে আনকি এয়া মানৱজাতি নিৰ্মূল হোৱাৰ প্ৰাৰম্ভিক পদক্ষেপ  বুলিও আশংকা কৰিছে ৷ কিন্তু মই আশাবাদী যে এই মাৰাত্মক ভাইৰাছক আমি পৰাভূত কৰিব পাৰিম ৷ অতি সোনকালেই কিবা প্ৰতিষেধক ওলাব ৷ ইতিমধ্যে কেইটামান নিৰ্ভৰযোগ্য বাতৰি প্ৰতিষ্ঠানে এই বিষয়ে চলি থকা গৱেষণাৰ উদ্ধতি দি কৰ’নাৰ নিৰাময় আৱিষ্কাৰ হবলৈ বেছিদিন নাই বুলি প্ৰকাশ কৰিছে ৷ হয়তো আৰু দুমাহ বা তিনিমাহ ৷ সৃষ্টিশীল মগজটো ভাল কামত খটালে মানুহে অসাধ্য সাধন কৰিব পাৰে ৷ যদি আমি সাৱধান হওঁ, এটা ভাইৰাছে মানৱজাতি বিলুপ্ত কৰিব নোৱাৰে ৷ পূৰ্বতেও কিছুমান বেমাৰে মহামাৰীৰ ৰূপ লৈ ধ্বংসলীলা চলাইছিল ৷ কলেৰা, গ্ৰহণী আদি ৰোগত আমাৰ অসমতেই আগতে ইখনৰ পাছত সিখন গাওঁ উছন হৈছিল ৷ ইতিহাসৰ পাত লুটিয়াই চালে বহুত এনে ধৰণৰ উদাহৰণ পোৱা যাব ৷ স্পেনিছ উপনিবেশকাৰী সকলে নতুন পৃথিৱীৰ আজটেক সাম্ৰাজ্যক পৰাভূত কৰাৰ কৃতিত্ব আচলতে তেওঁলোকে কঢ়িয়াই নিয়া বৰআইৰ (স্মলপক্স) ভাইৰাছকহে দিয়া হয় ৷ উনৈশ শতিকাৰ দ্বিতীয়ভাগত লণ্ডনত হোৱা কলেৰা মহামাৰীত হাজাৰ হাজাৰ লোকৰ মৃত্যু হৈছিল ৷ সেই বেমাৰ তেওঁলোকে পানী যোগানৰ কাৰণে নতুনকৈ স্থাপন কৰা ভূগৰ্ভস্থ পাইপৰ জৰিয়তে বিয়পা বুলি চিনাক্ত কৰি ৰোধ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল ৷ মই বিশ্বাস কৰো যে কৰ’নাৰো সমাধান ওলাব ৷ উল্লেখযোগ্য যে চীন, পশ্চিম এচিয়া আৰু ইউৰোপক সংযোগ কৰি ব্যৱসায় বাণিজ্যৰ কাৰণে স্থাপিত হোৱা চিল্কৰোডৰ জৰিয়তে অতীততো চীন দেশৰ পৰা ডায়েৰিয়া আদি বিভিন্ন বেমাৰ অন্য দেশলৈ বিয়পিছিল ৷ য়ুহানৰ পৰা ইটালীলৈ হোৱা কৰ’না ভাইৰাছৰ সংক্ৰমণ যেন সেই ইতিহাসৰেই পুনৰাবৃত্তি ৷  বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাই আশংকা কৰা মতে কমেও এক নিযুত মানুহৰ কৰ’নাত মৃত্যু হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে ৷ হয়তো আমি বহুতেই হেৰুৱাম কোনোবা আপোনজনক নাইবা কোনোবা বন্ধু-বান্ধৱক ৷ কিন্তু ইমান বেছি মূল্যৰ পাছতো নৱপ্ৰজন্মৰ কাৰণে এখন কৰ’নামুক্ত অথবা কৰ’নাক ৰোধ কৰিব পৰা ক্ষমতা আহৰণ কৰা পৃথিৱী এখন এৰি থৈ যাব পাৰিম বুলি মই আশাবাদী ৷

          কৰ’নাই সৰু-ডাঙৰ, ধনী-দুখীয়া কাকো ৰেহাই দিয়া নাই ৷ স্পেইনৰ ৰাজপৰিয়ালৰ সদস্যই যদি কৰ’নাৰ বলি হব পাৰে আমি সাধাৰণ মধ্যবিত্তসকল  কিহৰ কুটা ? চিকিৎসা সেৱা পৃথিৱীৰ ভিতৰতেই উন্নত বুলি দাবী কৰা আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ আজি কৰ’নাৰ সন্মুখত আঠু লব লগা অৱস্থা ৷ আমেৰিকাৰ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ মতেই দেৰ-দুই লাখ আমেৰিকাবাসী কৰ’নাৰ বলি হব পাৰে ৷ আজিৰ তাৰিখত প্ৰায় দুই লাখ আমেৰিকাবাসী কৰ’নাত আক্ৰান্ত আৰু প্ৰায় চাৰি হেজাৰৰ ইতিমধ্যেই মৃত্যু হৈছে (এখন দেশৰ কাৰণে এই পৰিসংখ্যা সৰ্বাধিক ) ৷  অহা দুসপ্তাহত পৰিস্থিতি আৰু অধিক শোচনীয় হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে ৷ ইটালীৰ লগতে স্পেইন, ইংলেণ্ড, জাৰ্মেনী আদি দেশৰ অৱস্থাও তথৈৱচ ৷ বেলেগ দেশৰ কথা কব নোৱাৰিম, কিন্তু আমেৰিকাত ইমান বেছি লোক আক্ৰান্ত হোৱাৰ এটা প্ৰধান কাৰণ হৈছে যে সাধাৰণ মানুহৰ দৌৰাত্ম, ইয়াতে কৰ্মসূত্ৰে বাস কৰা হেতুকে সেয়া নিশ্চিতকৈ কব পাৰিম ৷ “আমি গণতন্ত্ৰত বাস কৰো আৰু আইন অমান্য নকৰাকৈ মই কি কৰো তাত কোনেও হস্তক্ষেপ কৰিব নোৱাৰে” – আমেৰিকানৰ এই মনোভাবৰ কাৰণেই আজি তেওঁলোকৰ ত্ৰাহি মধুসুধন সুঁৱৰিব লগা অৱস্থা ৷ মাৰ্চৰ আৰম্ভণিতে যেতিয়া সামাজিক দূৰত্বকৰণৰ উপদেশ দিয়া হৈছিল, তেতিয়া হাজাৰ হাজাৰ কলেজীয়া ল’ৰা-ছোৱালী ফ্লৰিডাৰ সাগৰ-তীৰত বসন্তৰ বন্ধ উদযাপনত আৰু লাখ লাখ মানুহ নিউ-ওৰলিয়েন্সত মাৰ্দি-গ্ৰাছ উৎসৱত মত্ত আছিল ৷ এনেকৈয়ে কিছুমান মানুহৰ মুৰ্খামিয়ে আজি সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ লাখ লাখ মানুহৰ জীৱনলৈ ভাবুকি কঢ়িয়াই আনিছে ৷

      বিগত এমাহৰো অধিক সময়ৰ ঘটনাৱলীয়ে অন্য কিছুমান কথাও ভাবিবলৈ বাধ্য কৰাইছে ৷  আমি মানৱজাতিয়ে নিজৰ অপকৰ্মৰ জৰিয়তে নিজৰ কাৰণে বিপদ চপাই অনা নাই নে ? কিমান দিন আৰু প্ৰকৃতিৰ ওপৰত এইদৰে অত্যাচাৰ চলাই যাম ? আমি অলপ সংযত হোৱাৰ সময় হোৱা নাই নে ? বৰ্তমানৰ দুঃসময়ে যেন সেই বাৰ্তাও আমাৰ কাৰণে কঢ়িয়াই আনিছে ৷ এটা কথা আমি সকলোৱে উপলব্ধি কৰা উচিত যে এজনো মানুহ নাথাকিলেও পৃথিৱীৰ একো হানি নহয় ৷ আমাৰ পূৰ্বপুৰুষে চাৰিখন ভৰিৰ পৰিবৰ্তে দুখন ভৰিত থিয় হবলৈ শিকি আফ্ৰিকাৰ সমভূমিৰ পৰা মধ্যপ্ৰাচ্য, ভাৰত, চীন, ইউৰোপ আদিলৈ খোজ লোৱা কেই নিযুত বছৰমানহে হৈছে ৷ ইয়াৰ বিপৰীতে পৃথিৱীৰ আয়ুস হৈছে চাৰিশ পঞ্চাছ কোটি বছৰৰো অধিক ৷ যদি পৃথিৱীৰ আয়ুস এদিন বুলি ধৰা হয় – ধৰক আজি দুপৰীয়া ১২:00 বজাত পৃথিৱীখন সৃষ্টি হৈছে, তেতিয়া প্ৰথম মানৱ সভ্যতা আৰম্ভ হোৱাৰ সময় হব কাইলৈ দিনৰ ১১ বাজি ৫৯ মিনিট আৰু ৫৯ চেকেণ্ডৰো পাছত ৷ ইমান দিলে আই ধৰিত্ৰী ঠিকেই চলি আছে ৷ আমি প্ৰকৃতিৰ তুলনাত কিমান নগণ্য সেই কথা যিমানেই সোনকালে উপলব্ধি কৰিম, সিমানেই মংগল ৷ এতিয়া হয়তো আমি প্ৰকৃতিক শ্ৰদ্ধা কৰিবলৈ শিকিম, পৃথিৱী মাতৃক ভাল পাবলৈ শিকিম ৷ ইমান দুৰ্যোগৰ মাজতো কিছুমান খবৰে মনলৈ অলপ প্ৰশান্তি কঢ়িয়াই আনে ৷ উদ্যোগ আৰু যান-বাহনবোৰ বন্ধ হোৱাৰ পাছত দিল্লীবাসীয়ে হেনো বহু কেইবছৰৰ  অন্তত নীলা আকাশখন দেখিবলৈ পাইছে ৷ প্ৰদূষণৰ বিষয়ে সচেতন হোৱাত চাগে ই আমাক সহায় কৰিব ৷ সেয়ে মই আশাবাদী ৷ পৰিস্থিতি শাম কটাৰ পাছত আহক আমি সকলোৱে বৃক্ষৰোপণ কৰো আৰু আমাৰ খাদ্যাভ্যাস অলপ সলনি কৰো ৷

       ঘৰত আটায়ে কি কৰিছে বাৰু ? কাকো উপদেশ দিয়াৰ ধৃষ্টতা মোৰ নাই ৷ আশা কৰিছো এমাহ-দুমাহ-তিনিমাহ যিমান দিন ঘৰত থাকিব লাগে, সময়খিনি অলপ ফলপ্ৰসূ হোৱাকৈ কটাব ৷ অন্যথাই দুই-তিনি মাহে একো গঠনমূলক কাম নকৰিলো বুলি আক্ষেপ কৰিব লাগিব ৷ অকল ফেছবুক, ইনষ্টাগ্ৰাম, টিকটক ভিডিও, হোৱাটছ-এপ আদিত সময় কটোৱাতকৈ ভাল কিতাপ কেইখনমান পঢ়ক, ভাল গান কিছুমান শুনক ৷ পৰিয়ালৰ মানুহৰ লগত ভালকৈ মৰমৰ সময় কিছু কটাওক ৷ ঘৰত সৰু ল’ৰা-ছোৱালী আছে যদি সিহঁতৰ লগতে পঢ়ক আৰু পঢ়ুৱাওক ৷ কাগজ, কলম লৈ কিবা এটা লিখক – গল্প, কবিতা, নাটক, উপন্যাস যি ভাল লাগে তাকে লিখক ৷ মনত পেলাওক – এতিয়া অভ্যাস নাথাকিলেও আগতে স্কুলত থকা সময়ত নিশ্চয় আপোনাৰ লিখা অভ্যাস আছিল ৷ হোৱাটছ-এপত মেছেজ ফৰৱাৰ্ড কৰি থকাৰ পৰিবৰ্তে ফোনত কথা পাতক বন্ধু-বান্ধৱৰ লগত ৷ কোনোবা বন্ধু-বান্ধৱী, যাৰ লগত বছৰ বছৰ ধৰি কথা পতা নাই, তেওঁক ফোন এটা কৰক ৷ “সি বা তাইয়ো ইমান দিনে ফোন কৰা নাই” বুলি ধৰি নাৰাখিব ৷ কাৰোবাৰ লগত যদি ভুল বুজাবুজি হৈছিল, সেয়া নাইকিয়া কৰাৰ চাগে ই উপযুক্ত সময় ৷ আগতে যদি কেতিয়াও একো বনোৱা নাই, কিবা বনাবলৈ শিকক ৷ ৰাতিৰ আকাশখনৰ ফালে যদি বহুত দিন চোৱা নাই, নিজৰ ঘৰৰ সীমাৰ ভিতৰতে থাকি এদিন চাওঁক ৷ সেউজীয়া গছ-গছনি আৰু চৰাই চিৰিকটি বিলাকৰ ফালেও চাওক ৷ নিশ্চয়কৈ ভাল লাগিব ৷ এনেকুৱা অভাৱনীয় সংকটৰ মাজতো আমি ইজনে সিজনক ভালকৈ জানিবলৈ সুযোগ আহিছে বুলি মই ভাবো ৷ সেয়ে মই আশাবাদী ৷

    আহক এই সন্ধিক্ষণত আমি সচেতন নাগৰিকৰ ভূমিকা পালন কৰো ৷ অনুগ্ৰহ কৰি উৰাবাতৰি প্ৰচাৰত অৰিহণা নোযোগাব  ৷ হোৱাটছ এপত কিবা মেছেজ আহিলেই নিজৰ কণ্টেক্ত লিষ্টত থকা আটাইলৈ ফৰৱাৰ্ড কৰা কামটো কৰ্তব্য বুলি গণ্য নকৰিব ৷ ফেছবুক, হোৱাটছ-এপত প্ৰচাৰ হোৱা সিংহভাগ কথাই মিছা হয় ৷ গতিকে এই সময়ত আমি যাতে সচেতন হওঁ ৷ মনটো প্ৰফুল্ল কৰি ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰক ৷ ঋণাত্মক চিন্তাৰে মনটো ভৰাই নেপেলাব ৷ আপোনাৰ ঋণাত্মক চিন্তাৰ পৰা পৰিবেশ অকণো সলনি নহব, কিন্তু আপুনি নিজৰ আপোনজনৰ ওপৰত যে বেয়া প্ৰভাৱ পেলাব সেয়া নিশ্চিত ৷ যুদ্ধ বা অনুৰূপ কঠিন সময়ৰ (বৰ্তমানৰ দৰে) মাজেৰে পাৰ হোৱা কিছুমান মানুহক পৰবৰ্তী সময়ত নৈৰাশ্যই গ্ৰাস কৰি পেলায় – নাইবা Post Traumatic Stress Disorder ৰো বলি হব পাৰে কিছুমান ৷ এনে ক্ষেত্ৰত ইজনে সিজনৰ সাৰথি হোৱাৰ গত্যন্তৰ নাই ৷

চিকিৎসা খণ্ড বা অত্যাৱশ্যকীয় সেৱাত কৰ্মৰত লোকক বাদ দি যি সকলক ঘৰত থাকিবলৈ কোৱা হৈছে – আহক সেয়া আমাৰ বৰ্তমান সময়ৰ কৰ্তব্য বুলি পালন কৰো ৷ বিনা কাৰণত বাহিৰলৈ গৈ দহৰ কাৰণে বিপদ মাতি হস্পাতালৰ বোজা বঢ়োৱাৰ কোনো যুক্তি নাই ৷ শেষত ডাক্তৰ, নাৰ্চ আৰু চিকিৎসা খণ্ড তথা অত্যাৱশ্যকীয় সেৱাৰ লগত জড়িত সকলোকে আন্তৰিক কৃতজ্ঞতা জনাইছো ৷ আচলতে ধন্যবাদ, কৃতজ্ঞতা জনোৱা আদিৰ দ্বাৰা তেওঁলোকে আগবঢ়োৱা সেৱাৰ মূল্যায়ন কৰিব নোৱাৰি ৷ তেওঁলোকৰ সুস্বাস্থ্যৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা জনাইছো ৷ ভগৱানে শক্তি দিয়ক তেওঁলোকক ৷

        সংকটৰ উপশম হব ৷ অৰ্থনীতিও দ্ৰুতগতিত উন্নত হব ৷ হয়তো আমাৰ প্ৰজন্মই বহুত ত্যাগ কৰিব লাগিব ৷ কিন্তু আমাৰ ভৱিষ্যত পুৰুষৰ কাৰণে এখন ভাল পৃথিৱী এৰি থৈ যাব পাৰিম বুলি মোৰ বিশ্বাস ৷ তদুপৰি মানৱতাক ধৰ্ম বুলি মানি নতুন প্ৰজন্মই প্ৰকৃতিৰ লগত আমাৰ ওতপ্ৰোত সম্পৰ্কৰ কথা অনুধাৱন কৰিব বুলিও মই আশাবাদী ৷

      শেষত নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈৰ কথাৰে ভূপেন দাৰ গানটো মনত পেলাইছো …

মই বিচাৰিছো হেজাৰ চকুত দীপ্ত সূৰ্যশিখা,

এই ভয়াবহ যুগসন্ধিৰ নাশিবলে বিভীষিকা ৷

(লেখক আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ অধ্যাপক)