“মহিলাৰ বাবে বিপদজনক দেশ”

কাকলি দাস

ঝাৰখণ্ডৰ ডুমকাৰ দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী অংকিতা সিঙে আৰক্ষী বিষয়া হোৱাৰ সপোন দেখিছিল যদিও শ্বাহৰুখ নামৰ এজন অসৎ উত্যক্তকাৰীয়ে তেওঁৰ জীৱনৰ সপোন থান-বান কৰি পেলালে।

শ্বাহৰুখে অংকিতাক খেলনাৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰিছিল আৰু অংকিতাৰ শৰীৰটো পেট্ৰলিয়ামেৰে জ্বলাই দি অৱশেষত হত্যা কৰিছিল, যেতিয়া তেওঁ শ্বাহৰুখৰ প্ৰস্তাৱ প্ৰত্যাখ্যান কৰিছিল। এই ঘটনাটো ২০২২ চনৰ ২৩ আগষ্টত সংঘটিত হৈছিল, আৰু ২৮ আগষ্টত অংকিতাই জ্বলা-পোৰাৰ অসহনীয় যন্ত্ৰণাৰে প্ৰাণ হেৰুৱাইছিল।

অংকিতাৰ দেউতাকে কয় যে সময়মতে প্ৰশাসনে কাৰ্যকৰী ব্যৱস্থা ল’লে তেওঁৰ কন্যাক বচাব পৰা গ’লহেতেন।নাৰকীয় ঘটনাক লৈ ডুমকা ক্ষুব্ধ হৈ পৰিছিল আৰু চৰকাৰে তেনে বিক্ষোভ দমনৰ বাবে ১৪৪ ধাৰাও জাপি দিছিল। আৰু, মানুহক সোঁৱৰাই দিয়া হৈছিল – নিকিতা টোমাৰৰ সৈতে কি হৈছিল – উত্যক্তকাৰী তৌছিফে ফৰিদাবাদত দিনৰ পোহৰত নিকিতা টোমাৰক কিদৰে হত্যা কৰিছিল, এটা প্ৰস্তাৱ নাকচ কৰাৰ বাবে! এনে লাগে যেন ‘না’ বুলি কোৱাৰ কোনো অধিকাৰ নাই, এজনে দিনৰ পোহৰত হত্যা কৰে, আন এজনে জীয়াই জীয়াই জ্বলাই দিয়ে, কাৰণ এক এনে মানসিকতা আছে যে যদি কোনোবাই অদম্যভাৱে উত্যক্ত ( Stalking) কৰে, বল প্ৰয়োগ কৰে, তেতিয়াহে ছোৱালীজনীয়ে অনুমোদন দিব।

মহিলাৰ বিৰুদ্ধে এই উপাদানসমূহৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ আমাক ‘SCAW‘ (Serious Crime Against Women) বিভাগৰ প্ৰয়োজন। প্ৰতিটো হিংসাৰ পিছতো পলায়ন কৰিব পাৰি বুলি ভবা এই হিংস্ৰ ৰোমিঅ’সকলক ৰোধ কৰি শাস্তি দিবলৈ এটা নিষ্ঠাবান বিশেষ বিভাগৰ প্ৰয়োজন।

শ্বাহৰুখে স্কুলৰ পৰা ঘৰলৈ অংকিতাৰ পিছে পিছে গৈ আছিল, বন্ধু-বান্ধৱীৰ জৰিয়তে ফোন নম্বৰ পাইছিল আৰু অংকিতাক বন্ধু হ’বলৈ হেঁচা দি আছিল। প্ৰতিদিনে বাঢ়ি গৈ আছে এইবোৰৰ দৰে ঘটনা। ২০২০ চনত প্ৰেমাসক্তি তথা উত্যক্তজনিত কাৰণৰ বাবে হত্যাৰ গোচৰ ৰুজু হৈছিল ১৪৪৩ টা, আৰু ২০২১ চনত এই সংখ্যা ১৫৬৬ লৈ বৃদ্ধি পাইছিল।

“মহিলাৰ বাবে বিপদজনক দেশ” - অভিধাটোৰ পৰা মুক্তি পাবনে ভাৰতে? — অংকিতাৰ শৰীৰটো পেট্ৰলিয়ামেৰে জ্বলাই দি অৱশেষত হত্যা কৰিছিল

২০২০ চনত ১৩.৪ শতাংশ অপহৰণৰ কাৰণ আছিল একপক্ষীয় প্ৰেমাসক্তি – আজিৰ ভাৰতৰ কঠোৰ বাস্তৱতা। প্ৰেমাসক্তিৰ বাবে হোৱা হত্যাকাণ্ড ২০০১ চনৰ পৰা ২০১৭ চনলৈ ২৮ শতাংশ বৃদ্ধি পাইছে। দেশত ২০১৮ চনৰ পৰা ২০২০ চনলৈ মহিলাৰ ওপৰত এচিড আক্ৰমণৰ ৩৮৬ টা গোচৰ পঞ্জীয়ন কৰা হৈছে। আৰু, এটা প্ৰতিবেদন অনুসৰি, ৭৮ শতাংশ এচিড আক্ৰমণৰ কাৰণ হৈছে একপক্ষীয় প্ৰেম।

অংকিতাক যি বৰ্বৰতাৰে হত্যা কৰা হৈছিল, সেইটোৱে মানুহক ক্ষুব্ধ কৰি তুলিছে।

ইয়াতকৈও বেয়া কথাটো হ’ল জিম্মাত থকা শ্বাহৰুখক ভিডিঅ’ ক্লিপটোত হাঁহি থকা দেখা গৈছিল যেন তেওঁ মডেল আৰু তেওঁৰ একেবাৰেই লাজ নাই। তেওঁ যি কৰিলে তাৰ বাবে তেওঁৰ কোনো লাজ বা ভয় নাই কিয়? হয়তো কাৰণ তেওঁ এনে গোচৰত বিচাৰৰ ফলাফল পঢ়িছিল যেতিয়া অপৰাধীক শাস্তি নোপোৱা হৈছিল, গোচৰটো পাহৰি গৈছিল ইত্যাদি ইত্যাদি।

চৰকাৰী পৰিসংখ্যাই প্ৰমাণ কৰে যে সেয়া কিমান সাধাৰণ কথা। ‘এন চি আৰ বি’ৰ তথ্য অনুসৰি ২০২০ চনৰ তুলনাত ২০২১ চনত মহিলাৰ বিৰুদ্ধে হোৱা অপৰাধ ১৫.৩ শতাংশ বৃদ্ধি পাইছে। ২০২০ চনত ৩,৭১,৫০৩টা গোচৰ আৰু ২০২১ চনত দেশত মহিলাৰ বিৰুদ্ধে অপৰাধৰ বাবে ৪,২৮,২৭৮টা গোচৰ ৰুজু হৈছে। গৰিষ্ঠসংখ্যক বা ৩১.৮ শতাংশ গোচৰ ৰুজু হৈছিল স্বামী বা তেওঁৰ আত্মীয়ৰ দ্বাৰা নিষ্ঠুৰতাৰ। মহিলাৰ বিনয়ক ক্ষুব্ধ কৰাৰ উদ্দেশ্যে কৰা মহিলাৰ ওপৰত আক্ৰমণৰ গোচৰ ২০.৮ শতাংশ, অপহৰণ আৰু অপহৰণ ১৭.৮ শতাংশ আৰু ধৰ্ষণৰ গোচৰ ৭.৪ শতাংশ।

পঞ্জীয়ন কৰা গোচৰৰ ক্ষেত্ৰত উত্তৰ প্ৰদেশ শীৰ্ষত আছে – ২০২১ চনত ৫৬,০৮৩ টা গোচৰ – তাৰ পিছতে আছে ৰাজস্থান, মহাৰাষ্ট্ৰ, পশ্চিমবংগ আৰু ওড়িশা। গতিকে, মহিলা সুৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত সকলো ৰাজনৈতিক দল একেই। এন চি আৰ বিয়েও দেখুৱাইছে যে ২০২১ চনত ৰাজস্থানত ধৰ্ষণৰ হাৰ সৰ্বাধিক আছিল অৰ্থাৎ ১৬.৪ শতাংশ (যোৱা বছৰ ৬,৩৩৭টা পঞ্জীয়নভুক্ত গোচৰ)।

য’ত নাৰীৰ অধিকাৰ আৰু সুৰক্ষাৰ বিষয়ে শিক্ষা আৰু বুজাবুজি আছে, তেনে ক্ষেত্ৰত এনে ক্ষেত্ৰ খুব কমেইহে ঘটে। নাগালেণ্ড হৈছে মহিলাৰ বাবে আটাইতকৈ সুৰক্ষিত স্থান – ২০১৯ চনত ৪৩ টা পঞ্জীয়নভুক্ত সংখ্যা, ২০২০ চনত ৩৯ টা, আৰু ২০২১ চনত ৫৪ টা।

২০২১ চনত ২৮ হাজাৰ মহিলাক বিবাহ কৰিবলৈ বাধ্য কৰিবলৈ অপহৰণ কৰা হৈছিল, য’ত ১২ হাজাৰ নাবালিকা আছিল। বাল্য বিবাহ এতিয়াও বলপূৰ্বকভাৱে আৰু পৰিয়ালৰ হেঁচাত হৈ আছে। এই ক্ষেত্ৰতো উত্তৰ প্ৰদেশত সৰ্বাধিক আক্ৰান্ত হৈছে অৰ্থাৎ ৮৫৯৯ জন, তাৰ পিছতে বিহাৰত ৬৫৮৯ জন।

ইতিবাচক দিশো আছে। দোষী সাব্যস্ত হোৱাৰ হাৰ উন্নত হৈছে – ২০১৬ চনত ১৮.৯%ৰ পৰা ২০২০ চনত ২৯.৮%লৈ – ৰাজ্যসভাত চৰকাৰে কোৱা অনুসৰি। কিন্তু ২০২০ চনত মহিলাৰ বিৰুদ্ধে অপৰাধৰ গোচৰৰ ‘পেণ্ডেন্সি’ৰ হাৰ আছিল ৯৫.৫%, যিটো ২০১৯ চনত আছিল ৮৯.৮%। মন্ত্ৰালয়ে নিজেই ‘পেণ্ডিং ৰেট’ প্ৰকাশ কৰিছে। এই ‘ষ্টেটাছ’বোৰৰ পিছত যেতিয়া আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰেছে লিখে যে ভাৰত মহিলাৰ বাবে সুৰক্ষিত নহয়, তেতিয়া আমি ক্ষোভিত হৈ পৰো। আমি নিজৰ চৰকাৰী তথ্যৰ প্ৰতি চকু মুদি দিওঁ।

ঝাৰখণ্ডৰ ঘটনাৰ পাছত ৰাজনীতি চৰ্চালৈ আহিছে – অংকিতাৰ মৃত্যুৰ বাবে বিজেপিয়ে শোৰেন চৰকাৰক জগৰীয়া কৰিলে। এই ৰাজনৈতিক বক্তব্যবোৰে প্ৰশাসনৰ ওপৰত প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিব ৷ এতিয়া ঝাৰখণ্ডৰ মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে ভুক্তভোগী পৰিয়ালটোৰ বাবে ১০ লাখ টকা দিয়াৰ কথা ঘোষণা কৰিছে আৰু ‘এডিজি’য়ে গোচৰটো তদাৰক কৰিব। অংকিতাৰ দেউতাকে কয় যে যদি এনে তৎপৰতা আগতে ল’লেহেতেন, তেন্তে তেওঁৰ ছোৱালীজনীক ৰক্ষা কৰিব পৰা গ’লহেঁতেন৷

আমি এই ঘটনাবোৰ সহজেই পাহৰি যাওঁ, আৰু যদি মই আপোনাক নিকিতা টোমাৰ গোচৰৰ কাৰ্য্যবিধি আৰু ফলাফলৰ বিষয়ে সোধো, তেন্তে আপুনি হয়তো সেই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ সম্পৰ্কে একো নাজানে বা আপোনাৰ মনত নাই! একেদৰে, আন গোচৰ যেনে নিৰ্ভয়া গোচৰ, হাথৰস গোচৰ, শক্তি মিল গোচৰ, কথুৱা গোচৰ, হায়দৰাবাদ গোচৰ, সেইবোৰৰ বিষয়ে এতিয়া আমি অজ্ঞান ! আমি পাহৰি গৈছো! আমি এই ভয়ংকৰ ঘটনাবোৰক লৈ ক্ষোভ উজাৰি সময়ৰ লগে লগে ন্যায়ৰ কথা আমি পাহৰি যাওঁ। ক্ষোভ ন্যায়ৰ পূৰ্বসূৰী নেকি?

সমাধান কি?

প্ৰথমতে মানুহৰ মানসিকতা সলনি হোৱা উচিত। মানুহে কয়, “ল’ৰা ল’ৰাই” – “ল’ৰাই ভুল কৰে”। এই ৰোগাক্ৰান্ত মানসিকতাৰ পৰা সমাজখনক মুক্ত কৰক। আন এটা অজুহাত তথা দুখৰ কথা হ’ল ‘প্ৰজন্ম‘ – ‘প্ৰজন্ম‘ৰ ওপৰত সকলো দোষাৰোপ কৰা – এইটোও এৰাই চলাটো প্ৰয়োজন। তৃতীয়তে, ছোৱালীৰ প্ৰত্যাখ্যান – ‘না‘ মানে ‘নহয়‘ – ল’ৰাবোৰক প্ৰত্যাখ্যানক সহজভাৱে গ্ৰহণ কৰিবলৈ সোনকালে শিকাব লাগে।

আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ’ল সমাজে ছোৱালীৰ পছন্দক লৈ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰাটো বন্ধ কৰিব লাগিব। ল’ৰাই কৰা অপৰাধৰ বাবে ছোৱালীৰ দোষ নহয়। তাই কেৱল ল’ৰাটোৰ লগত কথা পাতিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল আৰু সেইটোৱেই আছিল ‘তাইৰ ভুল’- সেয়া নহয়!

সেইবাবেই আমাক মহিলাৰ বিৰুদ্ধে গুৰুতৰ অপৰাধ (SCAW) বিভাগৰ প্ৰয়োজন আৰু বহু উন্নত ৰাষ্ট্ৰই ইয়াৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ এনেধৰণৰ বিভাগ স্থাপন কৰিছে। দেশত বহু আগতেই ইয়াক স্থাপন কৰিব লাগিছিল। মহিলাৰ বিৰুদ্ধে সংঘটিত এই গুৰুতৰ অপৰাধত অপৰাধীৰ বিৰুদ্ধে SCAW বিভাগে ক্ষিপ্ৰতাৰে কাম কৰিব। এই আক্ৰমণবোৰ হয়তো আকৌ হ’ব পাৰে , কিন্তু SCAW ৰ দৰে এটা ডিভিজন শ্বাহৰুখৰ দৰে লোকৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ সহজলভ্য হ’ব, তেওঁলোকে ইয়াৰ পৰিণামৰ প্ৰতি ভয় কৰা উচিত।

আমাৰ এটা সমান্তৰাল গুৰুতৰ জালিয়াতি তদন্ত কাৰ্যালয় (SFIO) আছে। ই বহু কোম্পানী আৰু বহুজাতিক কোম্পানীৰ জালিয়াতিৰ গোচৰ চম্ভালি লয়। অৰ্থাৎ এছ এফ আই অ’ই প্ৰৱঞ্চকৰ সৈতে মোকাবিলা কৰে। একেদৰে শেহতীয়াকৈ চিবিআইয়ে এটা নতুন বিভাগ গঠন কৰিছে, যিটো অন-লাইন শিশু যৌন নিৰ্যাতন আৰু শোষণ (OCSAE) ইউনিট। শিশুৰ বিৰুদ্ধে অনলাইন অপৰাধৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ এই ইউনিটটো প্ৰশিক্ষণ আৰু সম্পদৰ সৈতে স্থাপন কৰা হৈছিল, যিটো এটা সাধাৰণ আৰক্ষী থানাত হয়তো নাথাকিবও পাৰে।

একেদৰে আমাক এটা SCAW বিভাগৰ অনিবাৰ্যভাবে প্ৰয়োজন। জনতাৰ ক্ষোভ ন্যায্য, আৰু সদয়ভাৱে এইটোও পৰীক্ষা কৰিব লাগে যে ভৱিষ্যতে এনে অপৰাধ ৰোধ কৰিবলৈ কি কৰা হৈছে, কেনেকৈ চৰকাৰে ইয়াৰ ওপৰত কাৰ্য্য কৰে।

[কাকলি দাসৰ মূল ইংৰাজী লেখাৰ অসমীয়া ভাঙনিঃ অৰবিন্দ ৰাভা]

Mahabahu.com is an Online Magazine with collection of premium Assamese and English articles and posts with cultural base and modern thinking. You can send your articles to editor@mahabahu.com / editor@mahabahoo.com ( For Assamese article, Unicode font is necessary)