যিবোৰ কথা হৃদয়ত ৰৈ গ’ল : জীৱনৰ সঁচা কথাবোৰ

–ডা° সুকৃতি চৌধুৰী |

তেতিয়ালৈ হোষ্টেলতে থাকিবলৈ লোৱা বহুতদিন হৈছিল ৷ হোষ্টেলৰ ছিনিয়ৰ বাইদেউ হিচাপে দাদাগিৰিয়েই বেলেগ আছিল  ৷ মোৰ গাৰ্জেন বুলিবলৈ দাদাৰ বাদে কোনো নাই ৷ বংশ পৰিয়ালৰ এনে কোনো অন্য মানুহ নাছিল যি কোনোদিন মোৰ খবৰ ল’বলৈ আহে ৷ বন্ধ বিলাকত প্ৰায়েই হোষ্টেলতে থাকি যাওঁ ৷ আনহাতে বহুত বছৰৰ পৰা অসমত এক মৃত্যুৰ ভয়ে ক’লা ছাঁৰ দৰে মোক খেদি ফুৰিছিল ৷ কাৰণ পুলিচ মিলিটেৰীৰ হাতত কেইবাজনো এনে আতংকবাদী মৰিছিল যি হয়তো মোৰ দেউতাৰ হত্যাকান্ডত জড়িত আছিল ৷ মই এই বিলাকৰ মাজত সোমাব খোজা নাছিলো ৷ সেই যে নৱম শ্ৰেনীতেই গাওঁখন এৰি গুচি আহি প্ৰাইভেট হোষ্টেলৰ বাসিন্দা হৈছিলোহি, তাৰ পিছত আৰু কোনো দিনেই গাওঁখনেই দেখা নাই ৷ চকু মুদি মই মানসিক ৰোগীৰ চিকিৎসা কৰাটোকেই দেখি থাকিব খুজিছিলো আৰু মোৰ এই কল্পনাত পাখি লগাই উৰাই দিছিল মোৰ সেনা বিষয়া দাদা জনে ৷ দুৰ্ভাগ্য এইটোৱেই আছিল যে এচাম হিংসাকুৰীয়া আৰু মোৰ পিছে পিছে ঘুৰি ব্যৰ্থ হোৱা প্ৰেমিকৰূপী নাৰী দেহৰ চিকাৰীয়ে এইবুলি উলিয়াই ফুৰিছিল যে মইয়েই লগাই দি সেই কেইজন আতংবাদীক মৰালো ৷ কি যে বিস্ফোৰক পৰিস্থিতি আছিল, আজি ভাবিয়েই কিবা কিবা লাগে ৷ সেই দিন বিলাকতে এন ডি এফ বি নে আন কোনো  বড়ো উগ্ৰপন্থী সংগঠনে মনীষা (?) নামৰ এজনী ছোৱালীক নৃসংশভাৱে হত্যা কৰি কোনো এখন গাওঁৰ মাজৰ মুকলি ঠাইত পেলাই থৈছিল ৷ তাইৰ উলংগ মৃতদেহ তিনি দিনলৈকে তাতেই পৰি আছিল ৷ সেই গাওঁখনৰ কাৰো সাহস হোৱা নাছিল যে মৃতদেহটো উঠাই আনি সৎকাৰ কৰিব ৷ ছোৱালীজনীৰ একমাত্ৰ অপৰাধ আছিল যে তাইক জোৰকৈ ভাল পাব খোজা স্থানীয় উগ্ৰপন্থী নেতা এজনক তাই ভাল পাবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল আৰু পঢ়ি-শুনি জীৱনত কিবা হ’ব খুজিছিল ৷ সেই উগ্ৰপন্থীজন অলপদিনৰ পিছত আৰ্মীৰ গুলিত মৰাত, আতংবাদী সংগঠনটোৱে স্বতঃসিদ্ধভাৱে এইবুলি ধৰি লৈছিল যে তাইয়েই খবৰ দি মৰালে ৷ ইয়াৰ প্ৰতিশোধ হিচাপে তাইক ঘৰৰ পৰা চোচৰাই লৈ গৈ হানি-খুচি আৰু শেষত গুলিয়াই থকা সৰকা কৰি মাৰি পেলালে ৷ তাইৰ মৃতদেহটো যাতে কোনেও সৎকাৰ নকৰে তাৰ বাবে গাওঁবাসীক সঁকিয়াই দিয়ো গ’ল ৷ তিনি দিনৰ পিছত পুলিচ মিলিটেৰীৰ দল নহালৈকে মৃতদেহটো তাতেই পৰি আছিল ৷ নৱম নে দশম শ্ৰেণীত পঢ়া সেই স্বপ্ন-পিয়াসী ছোৱালীজনী নৃসংশ মানুহৰ অত্যাচাৰত এনেদৰেই হেৰাই গৈছিল ৷ আস্ মোৰ কিশোৰী মনটো যে কিমান জোকাৰি গৈছিল এই ঘটনাটোৱে ৷ ক’বলৈ গ’লে nightmare হৈ পৰিছিল ৷ কিন্ত দাদাই হিমালয় পাহাৰৰ দৰে  থিয় দি মোক সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিছিল ৷ অন্যথা ? … কি হ’ল হেঁতেন বাৰু মোৰ  অন্যথা ??

RelatedPosts

Hindenburg Research Shuts Down: The End of an Era in Activist Short Selling!

January 18, 2025

Israel’s Cabinet Approves Ceasefire Deal in Gaza and Hostage Release

January 18, 2025

Comparative Legal Analysis of the Role of Artificial Intelligence in Human Rights Protection

January 12, 2025

হোষ্টেলত থাকি পঢ়িবলৈ অহা ছোৱালীবোৰৰ মাজত এনে কিছুমান ছোৱালীও দেখিছিলো যি হয়তো ঘৰতে থাকি পঢ়িব পাৰিলেহেঁতেন ৷ কিন্তু লোকেল দাদা টাইপ কেতবোৰ গুন্ডাৰ অত্যাচাৰৰ বাবেই মাক-দেউতাকে তাহাঁতক ঘৰৰ পৰা দুৰৰ হোষ্টেলত ৰাখিবলৈ বাধ্য হৈছিল ৷ হোষ্টেলৰ ছাদলৈ যোৱাটো ভয়াৱহ আছিল ৷ ছোৱালী দেখিলেই সুহুৰি মাৰিবলৈ, অশ্লীল ইংগিত দিবলৈ বা চিঞৰি চিঞৰি বাজে কথা ক’বলৈ এচাম ল’ৰা অনবৰতে জুম বান্ধি ছোৱালীৰ হোষ্টেলবোৰৰ কাষত সদায়  থিয় দি থাকিছিল ৷ কাপোৰ ধুই মেলি দিবলৈ হোষ্টেলৰ ছাদলৈ যোৱা আৰু শুকোৱাৰ পিছত লৈ অনাটো আছিল চৰম বিৰক্তিকৰ ৷ ছোৱালী হৈ জন্ম হোৱাৰ বাবেই এই জুম বান্ধি থকা ল’ৰাবোৰে আমি ছাদলৈ উঠাৰ লগে লগেই চিঞৰ-বাখৰ কৰি এক অভব্য পৰিবেশ সৃষ্টি কৰিছিল ৷ আমি যেন গৰালৰ এচুকত লুকাই থকা চিৰিয়াখানাৰ জন্তু ৷ দৰ্শকৰ চকুৰ সন্মুখলৈ আহিলেই সুহুৰি বাজিব……এয়া আছিল অসমৰ মফচলীয় ঠাইৰ ডুখৰীয়া ছবি ৷ উত্তৰ ভাৰতৰ অবস্থা আৰু শোচনীয় ৷ এজনী ছোৱালী আহি হোষ্টেলত থাকিবলৈ পোৱাটোয়েই ডাঙৰ কথা ৷ কিন্ত ইয়াৰ ছোৱালী হোষ্টেলবোৰ অসমৰ বোৰতকৈ অধিক কনজাৰভেটিভ বুলি ভাবো ৷ অসমৰ দৰে মুক্ত মুক্ত কিবা এটা যেন নাই ৷ এয়া মোৰহে অভিজ্ঞতা ৷ আনৰ অভিজ্ঞতা হয়তো বেলেগ হ’বও পাৰে আৰু মোৰ অভিজ্ঞতাই যে সকলোৰে ক্ষেত্ৰত হ’ব লাগিব এনে কোনো কথা নাই ৷

এতিয়া আহো লেখাটোৰ প্ৰথম শাৰীটোলৈ ৷ কাণপুৰত পঢ়িবলৈ আহি মেডিকো (মানে চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ ছাত্ৰী)  হিচাপে সেইবছৰ ফাইনেল ইয়েৰলৈ উঠিছো ৷ দাদা ই তেতিয়া মোৰ লগত এটা “একস্ট্ৰা গহীন” দিয়ে ৷ মানে তেনেই ডেকা মানুহটোৱে মোৰ দেউতা হ’বলৈ গৈ গাভৰুৰ বয়সীয়াল দেউতাকে যেনেকৈ কাঢ়া শাসণ কৰাৰ মুৰ্তি ধৰি থাকে, থিক তেনেকুৱাই এটা ৰূপ ৷ চিৰিয়াছ মুডৰ মানুহটো হোষ্টেললৈ আহিছে বুলি খবৰ পোৱা লগে লগেই লগৰ কেইজনীমানে লেফ-ৰাইট চাৱধান হুচিয়াৰ আদি কৈ মোক পেৰেড কৰি দেখুৱাই উৎপাত কৰে ৷ ইয়াৰ ভিতৰত নিষ্ঠা বাৰ্মা আছিল আগৰণুৱা ৷ এদিন দাদা খবৰ নিদিয়াকৈ আহিল ৷ লগত হোষ্টেলৰ ছোৱালীজাকৰ দিল গাৰ্ডেন গাৰ্ডেন লগাই দিব পৰা বিৰাট হেন্দচম তেনেই কম বয়সীয়া অফিচাৰ এজন ৷ সেই যে ছোৱালীবোৰে সপোন দেখে –Dark Tall Handsome, তেওঁ ঠিক তেনেকুৱাই ৷ কিন্ত কিবা নেহাঁহে নেমাতে টাইপ ৷ দেওঁবাৰ আছিল সিদিনা ৷ এক নম্বৰৰ ড্ৰামাবাজ নিষ্ঠাই মোক  অভিনয় কৰি কৰি দেখাই আছিল দাদাই কেনেকৈ খোজ কাঢ়ে কথা কয় ইত্যাদি ইত্যাদি ৷ দুয়োজনীয়ে সপোনতো ভবা নাছিলো যে সিদিনাখন দাদা আহি উঠিব ৷ আমি আছিলোও ভিজিটিং ৰূমৰ ফালে বাৰাণ্ডাত ৷ কোনোবা এজনীৰ বয়ফ্ৰেণ্ড আহিছিল আৰু নিষ্ঠাই তাক আঁতৰৰ পৰা জোকাই জোকাই কাণ ৰঙা কৰি দিছিল ৷ মই আছিলো তাইৰ কাণ্ড-কাৰখানাৰ নীৰৱ দৰ্শক ৷ পিছে দাদা আৰু গ্ৰীকৰ দৰে চেহেৰাৰ লগৰ জনৰ চকুৰ আগত পৰিহে ফচিলো ৷ ছেঃ কি কৰো ৷ লাজতে ৰঙা-চিঙা পৰি “অ’ দা আহিলে ” বুলি কঁপি কঁপি কোনোৰকম ক’লো ৷ দা ই মোক অনৰ্গল গালি পাৰি থাকিল ৷ পিছে সেই হেন্দচম গ্ৰীক চেহেৰাটো আৰু ঠাইতে থৰ লাগি ৰোৱা নিষ্ঠাই তন্দ্ৰা লগাৰ দৰে এজনে আনজনলৈ চায়েই আছে চায়েই আছে ৷ মানে তাইৰ ভাষাৰে ক’বলৈ গ’লে –“নিহাৰ ৰহি থী” ৷ ইফালে মই তাইক ক’ব নোৱাৰিছো যে হেৰৌ অলপ বেলেগ ফালেও চা ৷ ইফালে দাদাৰ অবিৰাম গালিবৰ্ষণ চলিয়েই আছে ৷ এবাৰত হঠাতে দাদাই গালি বন্ধ কৰিলে আৰু  কেইটামান মুহুৰ্ত ৰৈ তাহঁতলৈ চাই স্পষ্টকৈ ক’লে –“লাভ এট ফাৰ্ষ্ট চাইট ? ” ধেৎ বুলি কৈয়েই নিষ্ঠা দৌৰি পলাল ৷ গ্ৰীক মুৰ্তিয়ে সেমেনা-সেমেনি কৰি হেবাংটোৰ দৰে দাদা লৈ চালে ৷ সেই যে বিস্কুট বিচাৰি কুকুৰে  নেগুৰ জোকাৰি জোকাৰি বুৰ্বকৰ দৰে মালিকৰ মুখলৈ চায়, থিক যেন সেই ভাৱটোৱেই ৷ মোৰ অৱস্থা –ফাট দিয়া বসুমতী পাতালে লুকাওঁ৷ দাদাহঁত সিদিনা গ’লগৈ ৷ কিন্ত এবছৰমান পিছত সেই গ্ৰীক মুৰ্তি আৰু নিষ্ঠাৰ বিয়াত মহিলা সংগীতৰ নিশা ঢুলুকি বজাই বহুত নাচ গাণ ফুৰ্তি কৰিলো ৷ দাদা আহিছিল গ্ৰীক মুৰ্তিৰ সৈতে বৰযাত্ৰী হৈ ৷ দেখিছিলো নিষ্ঠাই লাজতে দাদাৰ চকুলৈ চাব পৰা নাই আৰু গ্ৰীক মুৰ্তি যেন হেবাংটো হৈ পৰে৷ এনেদৰেই জীৱনৰ ভাল লগা বেয়া লগাবোৰ মোৰ হিয়াত খোদিত হৈ ৰ’ল ৷