• Terms of Use
  • Article Submission
  • Premium Content
  • Editorial Board
Thursday, August 11, 2022
  • Login
No Result
View All Result
Cart / ₹0

No products in the cart.

Subscribe
Mahabahu.com
  • Home
  • News & Opinions
  • Literature
  • Lifestyle
  • Entertainment
  • Gallery
  • Mahabahu Books
    • Read Online
    • Free Downloads
  • E-Store
  • Home
  • News & Opinions
  • Literature
  • Lifestyle
  • Entertainment
  • Gallery
  • Mahabahu Books
    • Read Online
    • Free Downloads
  • E-Store
No Result
View All Result
Mahabahu.com
Home Literature Short Stories

সংগ্ৰহালয়

- পাপৰি বৰ্মন

by Admin
June 15, 2021
in Literature, Short Stories
Reading Time: 3 mins read
0
assorted books on shelf

Photo by Element5 Digital on Pexels.com

Share on FacebookShare on TwitterShare on LinkedIn

– পাপৰি বৰ্মন |

তিনি বিঘা মাটিৰ চৌহদটোৰ মাজত দুমহলীয়া কাঠৰ এটা পৰিত্যক্ত ঘৰ । চৌহদটো দেখিলে যিকোনো এজনেও কব পাৰিব যে এসময়ত এই ঘৰত অভিজাত পৰিয়াল এটাৰ বাসস্থান আছিল । চৌহদটোৰ বাওঁফালে এটা নামঘৰ । নামঘৰৰ ভিতৰত কীৰ্ত্তন ঘোষাখন থাপনাত আছে আৰু সোঁফালে এটা সৰুকৈ মন্দিৰ । মন্দিৰটোৰ মুধচত ভগৱান শিৱৰ এটা ৰূপৰ মুৰ্তি আৰু ভিতৰত হিন্দু ধৰ্মৰ মূল্যবান ধাতুৰ দেৱী দেৱী যেনে গণেশ , লক্ষ্মী , সৰস্বতী আৰু ৰাধা-কৃষ্ণ ইত্যাদি । দুমহলীয়া ঘৰটোৰ সন্মুখতে একঠা মাটিৰ চোতালখন এৰি আন এটা প্ৰায় ষাঠি বছৰীয়া পুৰণি ঘৰ । সেই ঘৰটোত আজিও সন্ধিয়া হলে এটা হেচক লাইট জ্বলি থাকে ।

RelatedPosts

OPEN LETTER FROM MYANMAR PEOPLE TO CIVIL SOCIETY ORGANIZATIONS AND POLITICAL PARTIES OF INDIA

OPEN LETTER FROM MYANMAR PEOPLE TO CIVIL SOCIETY ORGANIZATIONS AND POLITICAL PARTIES OF INDIA

August 1, 2022
আল্পচ পৰ্বতৰ শিখৰত শতাব্দী ধৰি অকলশৰীয়া এটা ৰহস্যময় ঘৰ

আল্পচ পৰ্বতৰ শিখৰত শতাব্দী ধৰি অকলশৰীয়া এটা ৰহস্যময় ঘৰ

July 31, 2022
FINDING OUR GREAT JAMBAVAN!

FINDING OUR GREAT JAMBAVAN!

July 31, 2022

           ঘৰখনত নতুন পুৰণিয়ে এদম বস্তু । পুৰণি বস্তুবোৰ বুঢ়াৰ ভাগৰ । বুঢ়া মুহিধৰৰ পূৰ্বপুৰুষৰ দিনৰ এটা পেৰা আছিল । পেৰাটো শিশু কাঠৰ । পেৰাটোৰ ওপৰতে এটা হোকা , এটা হেচক লাইট আৰু এটা তামোল পাণ খুন্দা খুন্দনা আছে । মুহিধৰ সৰু থাকোঁতে তেওঁৰ ককাদেউতাকে কোচত বহাই লৈ পূৰ্বপুৰুষৰ দিনৰ কাহিনীবোৰ শুনাইছিল । মুহিধৰে কাহিনীত গুৰুত্ব দিয়ক নিদিয়ক সেইটো পিছৰ কথা কিন্তু ককাইদেউতাকে হোকা টানিলে তাৰপৰা হোৱা “ঘুৰঃ ঘুৰঃ ” শব্দটোত তেওঁ সোমাই গৈছিল । মুহিধৰে ভাৱিছিল নিজে ডাঙৰ হৈ ককাইদেউতাকৰ দৰেই মুৰত আনাকটা চাদৰৰ পাগুৰি পিন্ধি ৰূপৰ নলা লগোৱা লাখুটি মজিয়াত মাজে মাজে কোবাই হোকা টানি টানি ভৰিৰ ওপৰত ভৰি নচুৱাই নাতিয়েকহঁতক সাধু কব । আইতাকৰ দৰেই মুহিধৰৰ হবলগীয়া জনীয়ে “খুট খুট” কৈ শব্দ তুলি খুন্দনাত তামোল খুন্দিব । মুহিধৰৰ পিতৃৰ এটা ” কান্ছন” নামৰ নোদোকা হাতী আছিল । জমিদাৰ বংশৰ হোৱা বাবেই সেই হাতীত উঠি মুহিধৰে শৈশৱৰে পৰাই আশা কৰে ককাইদেউতাক আৰু পিতাকৰ পথত আগবাঢ়ি যোৱাৰ । গোটেই চুবুৰীটোৱে হেচক লাইটটো বিচাৰি মুহিধৰৰ ককাইদেউতাক আৰু পিতৃক তেলীয়াই থকাৰ দৰেই তেওঁকো তেলীয়াই থাকিব , ” আজি আমাৰ ঘৰত কীৰ্ত্তন আছে , হেচক লাইটটো দিয়কনা । ছোৱালীৰ জন্মৰ মাহেকীয়া নামত বাটাচা দিম । সেয়ে আজি ৰাতি বাটাচা বনাম ; হেচক লাইটটো দিয়কনা । নাতি লৰা এটা জন্ম হল । নাগৰাৰ নাম পাতিম । ৰামচৰণ পাঠক আহিব সেয়ে হেচক লাইটটো লাগে ……। ” কথাবোৰ ভাৱি ভাৱি মুহিধৰে বুকুখন ফিন্দাই ককাইদেউতাক আৰু পিতাকৰ দৰেই কথা বতৰা , খোজ কঢ়া এইবোৰ আৰম্ভ কৰিব লৈছিল ।

               সময় গল । জমিদাৰী গল । মুহিধৰৰ চকুৰ সন্মুখতে বহুকেইখন চিতা হুমুনিয়াহ হল । মুহিধৰে বংশৰ সকলোৰে ভাগৰ এবিধ এবিধ বস্তু নিজৰ ঘৰটোত সংৰক্ষণ কৰিবলৈ ললে । এই ধৰক ককাইদেউতাকৰ হোকাটো , হেচক লাইটটো , আইতাকৰ খুন্দনা , মাকৰ ঢেকীঘৰটো , পিতাকৰ পুখুৰীটো ,  ডাঙৰ শৰাই , ৰূপৰ কাঁহী , তাম আৰু পিতলৰ অসমীয়া বাচন বৰ্তনবোৰ ।  কোনোবাটো খুৰাকে বাৰীতে ৰুই থোৱা ইডাল সিডাল গছ আৰু খুৰীয়েকহতে মৰমেৰে তাতশালত বুই দিয়া এৰী চাদৰ , গামোচা আদি । মুহিধৰৰ আইতাকৰ মেজাংকৰী মেখেলা চাদৰ ও আছে ।মুঠতে মুহিধৰ বুঢ়াৰ ঘৰটো এটা সংগ্ৰহালয় হল । সৰুৰ পৰাই নিজক লৈ সপোন দেখি থকা মুহিধৰে কমলাক বিয়া কৰাই আনিও বুজাই কলে বোলো পিতামহৰ দিনৰ সকলো সম্পত্তি যত্নৰে ৰাখিবি । মই একান্ত নিজৰ বস্তু ৰাখি হে ভাল পাওঁ । কমলাই ও স্বামীৰ কথা পালন কৰি গল । মুহিধৰ আৰু কমলাৰ বিয়াৰ দুইবছৰৰ পিছত এদিন হাতীটো বেমাৰত ঢুকাই থাকিল । বয়সো অলপ হৈছিল কান্চনৰ । চহৰৰ পৰা পশু চিকিৎসক আনিও সুস্থ্য কৰিব নোৱাৰা  “কান্ছন ” ঢুকোৱা দুখত মুহিধৰে সকামো পাতিলে । মুহিধৰে সকলো ক্ষেত্ৰতে পিতামহৰ দিনৰ অহংভাৱ এটা লগত লৈ ঘুৰি ফুৰিছিল । দান বৰঙণি ক্ষেত্ৰতে হওঁক বা গাঁওখনৰ সকামৰ ক্ষেত্ৰতে হওঁক তেওঁ সদায় হাত খুলি পইচা উলিয়াই দিছিল ।

              বুকুখন ফিন্দাই পুৰণি পিতামহৰ দিনৰ জমিদাৰী যুগৰ কথা গৌৰৱৰে উচ্চাৰণ কৰোঁতে কৰোঁতে মুহিধৰে সেই দিনতে আইএচ (উচ্চতৰ মাধ্যমিক) পাচ কৰিও নিজৰ উপাৰ্জনৰ পথ এটা উলিয়াব নোৱাৰিলে । তাতো কাৰণ আছিল । মুহিধৰে ভাৱিছিলে জমিদাৰী নাথাকিলে কি হল বেলেগৰ তলত গোলামী কৰা চাকৰি মই নকৰো । মুঠতে মুহিধৰৰ চাকৰি কৰা নহল । পিতামহৰ দিনৰ খেতিৰ মাটিবোৰে আৰু ৰৈ যোৱা দুখনমান চাহবাগিচাই জমিদাৰ বংশটোৰ জীয়াই থকাৰ একমাত্র সম্বল হৈ পৰিল । লৰা দুটাক পঢ়াওতে কিছু টকাৰ প্ৰয়োজন হঁওতে অলপ মাটি বিক্ৰী কৰিহে মুহিধৰে আহৰি পালে । তথাপিও কিন্তু মুহিধৰৰ ফিতাহি নকমিল । ঘৰলৈ মানুহ মাতি আনি চাহ জলপান খুৱাই লেকচাৰ আৰম্ভ কৰি দিয়ে । কমলা এতিয়া বুঢ়ী হল । খংতে বুঢ়ীয়ে গালি পাৰে , ” জমিদাৰ হোৱাহেতেন ফটা তলপৰা চাদৰেৰে ৰাতিৰ জাৰ নকমাওঁ । এইখন ঘৰলৈ আহি এইহে কপালত লিখা আছিল । গোটেই জীৱনটোত কাম এটাও নকৰাকৈ জমিদাৰ বংশৰ লেকচাৰ মাৰি মাৰি ঘৰখনত নিজৰ উপাৰ্জনৰ এক অনাৰ বস্তু ও নানিলে । ” মুহিধৰে এনেয়ে জোৰ জোৰকৈ কাঁহে যাতে বুঢ়ীয়ে গালিৰ মাজত কোৱা ফটা তলপৰাৰ কথা লোকে নুশুনে ।

             মুহিধৰ বুঢ়াই চোতালখনৰ সন্মুখত থকা নাৰিকল গছকেইজোপালৈ চাই হুমুনিয়াহ এটা কাঢ়িলে । কমলা বুঢ়ীয়ে চোতালত বাহৰ বাঢ়নিটাৰেৰে হাউলি চোতালখন সাৰি সাৰি কৈ গল , ” নাৰিকল কাকো এনে দিয়া কথা মনত নানিব । বিক্ৰী কৰিম । দাম যোৰাই শ কৈ পাম । মাঘ বিহুৰ বতৰ আহিব  । “

            ” মই মৰি গলে মোৰ সন্মান খাবা । জীয়াই থাকোঁতে তোমাৰ কথামতে খেতিৰ ধান বেচি চলিছো । এতিয়া ওচৰ চুবুৰীয়াই দেখি থকা নাৰিকল কেইটা বিক্ৰী কৰি দিলে সিহঁতক আহিবলগীয়া বিহুলৈ বুলি কি দিম ? “

                বুঢ়ীয়ে বাহৰ বাঢ়নীটাৰ বেছি গাৰ জোৰেৰে চলালে । শব্দ হল , ” চেৰেপ , চেৰেপ । ” কৈ যায় অনৰ্গল , ” বনৰীয়া হাতীয়ে জাক পাতি আহি খেতিবোৰ নষ্ট কৰে । পোৱালি জন্ম দিয়া হাতী থাকিলেতো মানুহৰ খাবলৈ নাথাকিব । সেই হাতীৰ জাকে মানুহৰ ধান খেতি খাই উদং কৰিহে এৰিব । কতো কলো মাটিবোৰ বিক্ৰী কৰি চহৰতে ব্যৱসায় কৰক গৈ । এই আঘোণ মাহত এইবাৰ হাতীৰ উৎপাতত পেটত আমাৰ খুকঢ়ি ও নপৰিব । শুনিছোঁ তিনিজনীমান গাভিনী হাতী আছে বোলে জাকটোত । “

                  বুঢ়াই বুজালে , ” হবদিয়া , খাব নাপালে নাই ।আমি অকলে নেকি গাওঁ খনত কোনেও নাপাব । পালে গাওঁৰ মানুহে আমাক লঘোণে নাৰাখে । হাতীবোৰলৈও বেয়া লাগে । সিহঁতৰ জেগা আমি দখল কৰিছো বাবেই সিহঁতৰ এই অত্যাচাৰ । আজিও বোলে পাহাৰ আৰু জংগলৰ পৰাই হাতীবোৰ জাক পাতি নামি অহা মনোজে দেখিছে । “

               দুই বুঢ়া বুঢ়ীৰ কাজিয়াখন সদায় আলোচনালৈ ৰূপান্তৰিত হৈ শাম কাটে ।

                 বুঢ়াই ৰাতিপুৱাই উঠি গাঁওখনত খোজ কাঢ়ে । গা পা ধুই পিতামহৰ দিনৰ নামঘৰটোত চাকি জ্বলাই কীৰ্ত্তন পঢ়ে । তাৰ পিছতহে ৰাতিপুৱাৰ ফিকা চাহকাপ পিতলৰ ঘটিত খায় মানে ৰাতিপুৱা দহটা বাজে । বুঢ়াক কোনেও সংশোধন কৰিব নোৱাৰিলে । বুঢ়াৰ দুয়োজন ভায়েকৰ অৱস্থা খুব ভাল । সিহঁতৰ এজনে যোৰহাট চহৰত মাটি বাৰী কিনি থকা কৰিলে আনজনে তিনিচুকীয়া চহৰত । আগতে ঘনাই আহ যা হৈছিল । যোৱাৰ সময়ত সিহঁতে ধানে , শাকে , চাহপাতে সকলো বান্ধি লৈ যায় । মুহিধৰ বুঢ়াৰো ফিতাহি লেখত লবলগীয়া । ঘৰলৈ থাকক নাথাকক ভায়েকহঁতক বেছিকৈ বান্ধি দি পঠাই । আজিকালি ভায়েকহঁতে বছৰত এবাৰ এখন্তেক দেখা দিয়ে কেতিয়াবা নিদিয়েও । তাৰো কাৰণ আছে দুই ভায়েকৰ ছোৱালীৰ বিয়াত মুহিধৰে নিজৰ জমিদাৰী বংশৰ ফিতাহি মাৰিব যাওঁতে দৰাঘৰীয়াই মানধৰা কাপোৰৰ দীঘলীয়া তালিকা এখন বঢ়াই দিলে । যাৰ ফলত দুই ভায়েকৰ অযথা বেছি খৰচ হল ।

                মন্দিৰটোত বুঢ়ীয়ে চাকি জ্বলাই পূজা কৰে । বুঢ়াই কোৱামতে মন্দিৰটো ককাইদেউতাক দিনত । তেখেতে সৰুৰ পৰাই শিৱভক্ত আছিল । পিছে এদিন মহাপুৰুষ জনাৰ কথা শুনি বনুৱা লগাই নামঘৰ বনাই দিলে । গোটেই চুবুৰীটোই নামঘৰে হওঁক বা মন্দিৰে হওঁক এই চৌহদতে তাহানিৰ পৰাই আজিলৈ নামঘৰত মাহ প্ৰসাদ আৰু মন্দিৰত সোমবাৰৰ ভগৱান শিৱৰ ভাগৰ ভোগ খায় ।

                    বুঢ়াৰ লৰা দুটাইও বাপেকৰ দৰেই পুৰণি সময়খিনিক ধৰি নাথাকি মিলিটাৰীত চাকৰি পাই গুচি গল । হওঁতে বাপেকে অলপ আপত্তি কৰিছিল । পিছত বুঢ়ীয়ে হাহাকাৰ লগাই দিলে , ” পুৰণি কথাত বৰ ফিতাহি মাৰি থাকিলে থকা ভেটি ও উচন হব । “

                 দুই পুত্ৰৰ বোৱাৰী দুইজনী প্ৰথম ঘৰতে আছিল । এমাহমান যোৱাৰ পিছত বুঢ়ীয়ে বোৱাৰীহঁতক পুতেকহঁতৰ লগত পঠাই দিলে ।

                 আজি দুদিনমানৰ পৰাই এখন চাৰিচকীয়া বাহন মুহিধৰ বুঢ়াৰ পদুলিত ৰয় । বগা কপাহীত নীলা বুটাবচা শাৰী এখন পিন্ধি বাহনৰ পৰাই নামি আহি বুঢ়াক নমস্কাৰ জনাই কয় বোলে বুঢ়াই তেওঁৰ ঘৰত থকা পুৰণিকলীয়া সম্পদবোৰ তাইক দেখাব লাগে । তাই এটা সংগ্ৰহালয়ত সেই বস্তুবোৰ থব । আমাৰ পুৰণিকলীয়া বস্তুবোৰ নতুন সমাজখনে এই সুযোগতে দেখাও পাব ।

                     বুঢ়াই প্ৰতিবাদ কৰি কলে , ” কাৰোবাৰ চাব মন গলে মোৰ ঘৰত আহি চাব । প্ৰয়োজন হলে ঘৰৰ গোটেই চৌপাশটোৱে সংগ্ৰহালয় বনাই দিম । তথাপি পিতামহৰ দিনৰ বস্তুবোৰ ঘৰৰ পৰাই নিব নিদিওঁ । “

                        মহিলাজনীয়ে বুঢ়ীৰ লগতো কথা পাতিলে । ফল নহল । বুঢ়ীয়ে কলে , ” মানুহজনক মই এনেই গালি পাৰো । মানুহজনৰ মনটো ভাল । মানুহক দি আৰু সহায় কৰি খুব ভাল পাই । নিজৰ নাথাকিলেও থকাখিনিকে ভগাই থাকে । এতিয়াও তেওঁ ককাইদেউতাকৰ দিনতে জীয়াই আছে । সেয়ে বগলী বগা ধুটি আৰু পিৰণ পিন্ধি ককাইদেউতাকৰ ৰূপৰে নাল বন্ধোৱা লাখুটি দাল লৈ মুৰত পাগুৰি মাৰি জমিদাৰ ভাবত খোজ কাঢ়ে । আপোনাক বস্তুবোৰ কোনো মূল্যত নিব নিদিব । “

                   বহুদিন চেষ্টা কৰিও সফল নহল । উপায় হীন হৈ মহিলাজনীয়ে মুহিধৰ বুঢ়াৰ জিলাৰ সদৰত এখন চৰকাৰী ফিল্ডত অনুষ্ঠান পাতিলে । এখন অটো ভেনত বুঢ়াৰ বস্তুবোৰ মহিলাজনীয়ে বনুৱা লগাই সুন্দৰকৈ যত্নৰে উঠাই দিলে ।  তিনি ঘণ্টা পিছত মহিলাজনীৰ চাৰিচকীয়া বাহনৰ পিছত চিটত বুঢ়া বুঢ়ীক বহাই ললে । বুঢ়াই কাঁহ এটা মাৰি ডিঙিটো চাফা কৰি লৈ মহিলাজনীক সুধিলে , ” পুৰণিকলীয়া বস্তুবোৰ কিয় অনুষ্ঠান পাতি দেখুৱাব লগা হল ? মই বস্তুবোৰ নিজৰ মানুহৰ প্ৰতি থকা টানটোৰ বাবেই ৰাখিছো । মই আৰু আমাৰ এওঁ থকালৈ বস্তুবোৰ আমাৰ লগতে থাকক । যিজনে অন্তিমত মৰিব চিতাত উঠাই দিলে হল । “

                   মহিলাজনীয়ে আগৰ চিটৰ পৰা পিছলৈ চালে । আজি তেওঁৰ পিন্ধনত তাতশালত বোৱা সেন্দুৰীয়া মেখেলা চাদৰ এযোৰ । গলত ( অসমীয়া গহনা ) পোৱালমণি এধাৰ । কপালত ৰঙা ফোট এটা । শিৰ উকা । ভালকৈ কথা নাপাতিলে মাগুৰবৰণীয়া ওখ লাহী মহিলাজনী অাদিবাসী বুলি কোনোৱে কব নোৱাৰে । এটা হাঁহিৰে তেওঁ ডিঙিটো আগলৈ ঘুৰাই গাড়ী চালকক ৰাস্তাৰ দিশ দেখাই গল । নিৰ্দ্দিষ্ট স্থানত গাড়ীখন ৰখোৱাৰ পিছত মহিলাজনীয়ে নিজেই গাড়ীৰ পৰাই নামি বুঢ়া বুঢ়ীক গাড়ীৰ পৰাই দৰ্জাখন খুলি হাতত ধৰি নমাই আনিলে ।

                   বুঢ়াই চচমাৰ তলেৰে চকুদুটা ডাঙৰ কৰি চালে ফিল্ডখনৰ এটা মুৰে সুন্দৰকৈ বুঢ়াৰ ঘৰৰ পুৰণিকলীয়া ভিন্ন বস্তুবোৰ সজাই থোৱা আছে আৰু সন্মুখত এখনকৈ নামফলক । তাৰে কিছুমান বস্তু আছে যাৰ শুদ্ধ অসমীয়া শব্দটো নামফলকৰ পৰাই হে বুঢ়াই জানিব পাৰিছিল । বুঢ়াৰ সেই বস্তুবোৰ সকলো বয়সৰ মানুহৰ লগতে স্কুলীয়া জাক জাক লৰা ছোৱালীয়ে ভিৰ কৰি কৰি চালে । ফটো ললে । নামবোৰ বহীত ১, ২, ৩ কৈ লিখি ললে । মহিলাজনীয়ে বাৰে বাৰে মুহিধৰ বুঢ়াক বহিবলৈ চকীখন আগুৱাই দিলে । জোৰ কৰিলে বহুত । নবহিলে বুঢ়াই । সপোনটো আংশিক পূৰণ হল । ককাইদেউতাকৰ দৰেই কোচত নাতিলৰাক বহাই পুৰণিকলীয়া সাধু শুনোৱা নহব পাৰে কিন্তু সিহঁত নিজৰ নাতি নহলেও সিহঁতৰ লগত বুঢ়া বুঢ়ীহাল মিলি পৰিল  । জাক জাক স্কুলীয়া লৰা ছোৱালীৰ জনাৰ আগ্ৰহ দেখি বুঢ়াই কৈ গল । ভাগৰ নালাগিল তেওঁৰ । আপদীয়া কাঁহটোও নুঠিল । চফল ডেকা লৰাৰ দৰেই সাধুৰ দৰেই লগা সচাঁ কথাবোৰ শুনাই গল । ককাই কৈছিল , ” বগা চাহাব আছিল তেতিয়া । সিহঁতে ৰাস্তা বনাই ললে । আমাক যাব নিদিয়ে । মই ৰাস্তা কিনি ললো । তাকো পাহাৰ সম জহা ধান দি । সিহঁতে এখন জীপ গাড়ীত যায় । অসমীয়াই জুমি জুমি চায় । বাগানৰ আদিবাসীবোৰে গাড়ীৰ শব্দৰ ভয়তে জুপুকা লাগে । সিহঁতে দেশ এৰোতে সেই গাড়ীখন ও মই কিনি ৰাখিলো । পিছত যেনিবা গাড়ীখনে দিগদাৰ দিয়ে দেখি গুৱাহাটী চহৰৰ গেৰেজ এটাত থৈ আনিবৰ নহল । বেয়া গাড়ী তাতে এৰি থৈ আহিলোঁ । দুৰ হয় তেতিয়া গুৱাহাটী । নতুন ৰাজধানী শিলং আছিল ।  বগা চাহাব সকলো বেয়া নাছিল । আমাৰ গাঁৱৰ মুৰৰ মিছনাৰী স্কুল খন সিহঁতে বনোৱা । আমাৰ চৌহদত , গাঁৱত সোমাব নিদিয়া বহুত মানুহক সিহঁতে পঢ়াই শুনাই সিহঁতৰ ধৰ্মৰ শিক্ষা দিলে । ” ককাকৰ কথাখিনি কৈ মুহিধৰ বুঢ়াই চকুপানী মুচি বুঢ়ীলৈ চালে । বুঢ়ী আৰামী চকীখনত বহি মহিলা জনীয়ে দিয়া আপেল টুকুৰা মুখলৈ নিলে ।

             কমলা বুঢ়ীয়ে মহিলাজনীক কলে , ” এই অনুষ্ঠানটো দুদিনমান বঢ়াই দিব নোৱাৰিনে আই । “

             অনুষ্ঠান এসপ্তাহ জুৰি চলিল । বুঢ়া বুঢ়ী ঘৰমুৱা নহল । তাতে ৰাতি জুহালত জুই পুৱাই বহি মহিলাজনীক আৰু তেওঁৰ লগৰ মানুহখিনিক সাধু কলে । অন্তিম দিনা বহুত অভিভাৱক আহিল । বুঢ়াক অনুৰোধ কৰিলে , ” আপোনাক আমি ব্যৱস্থা কৰি দিম । চহৰৰ মাজমজিয়াত থকা যুৱ সংঘটোত আপুনি সাধু কোৱা কৰ্মশালা পাতক । আপুনি ইমান সুন্দৰ সাধু কব পাৰে । আমাৰ সন্তানবোৰ দৌৰি আহে ইয়ালৈ । কয় ককাজনে ধুনীয়া সাধু কয় । সিহঁতে জানে এইকেইদিন খং কৰা নাই আমাক  । হয়নে ? ” সমস্বৰে অভিধাৱকে চিঞৰি উঠে , ” হয় । ”  ওপৰা ওপৰিকৈ কিছুৱে কলে , ” টি ভি আৰু ভিডিঅ গেম নিবিচাৰে । ৰিমোট কন্টল গাড়ীও । কয় ককাজনে ধুনীয়া সাধু কয় । কোলাত ভগাই ভগাই সৰুবোৰক লৈছে । ককা , ককা গোন্ধ এটা আছে । পাৰফিউমৰ গোন্ধতকৈ ধুনীয়া , ধুলি মিশ্ৰিত মাটিৰ গোন্ধ । জানে আপুনি থকা বাবেই কাঁহী খালী কৰি ভাত খাই ইয়ালৈ দৌৰিছে , সাধু শুনিব । এনেয়ে আমি ভাতৰ কাঁহী লৈ তিনি ঘণ্টা যুঁজো নাখায় হে নাখায় । “

                 বুঢ়াই চকুহাল ডাঙৰ কৰি সুধিলে , ” ইহঁতৰ ঘৰত সাধু কোৱা মানুহ নাই নেকি ? “

                  প্ৰায় ভাগৰে কাৰণ এটাই চাকৰি , ব্যৱসায় সূত্ৰে দূৰত থাকে । ঘৰতে থকাবোৰৰ কিছুমানে ককা আইতাক বোৰৰ ভাগ বতৰা কৰিছে । খুৰাকৰ ভাগত ককাক বা আইতাক  , দেউতাকৰ ভাগত ককাত বা আইতাক  । সেয়ে মনৰ দুখত সিহঁতবোৰ মৌন ব্ৰতত ব্ৰতী । একেলগে থকা ককা আইতাক বোৰৰ সিহঁতৰ বোৱাৰীৰ লগত হোৱা মতাণক্যৰ ফলত সাধু নোলায় । আন কিছুমানৰ আকৌ ফেচনে বেলেগ । ঘৰত ছবি শিকোৱা মানুহৰ পৰাই ছবি নিশিকি টিউচন লয় । তেনেকে এতিয়া সাধু শিকোৱা কৰ্মশালাতো সন্তানবোৰক নাম লগাই দিবৰ মন ।

                  মহিলাজনীয়ে শেষত মাইকত ঘোষণা কৰিলে , ” মুহিধৰ ককাই যদি মানি লয় , মই সংগ্ৰহালয়ৰ নামত খুলা অনুষ্ঠানটো চহৰৰ মাজমজিয়াত থকা যুৱসংঘটোত থোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰিম । তাতে ককাই মোৰ গাড়ীৰে সদায় আহি সংগ্ৰহালয়টোত সাধু কবা । যাৰ মন আছে নামভৰ্তি কৰিলে হল । ভৰ্তি মাচুল এশ টকা । মাহিলী মাচুল তিনিশ টকা । “

               মুহিধৰে মহিলাজনীৰ ওচৰ পাবলৈ দুখোজ দিলে । কলে , ” আইজনী , পইচা লৈ মই একো কামে নকৰো । “

               মহিলাই বুঢ়াক বুজালে , ” ককা , ফ্ৰী দিলে কৰ্মশালাখনৰ মানদন্ড নাথাকিব । সকলো আহি হেচা থেলা কৰিব । আপুনি চিন্তা নকৰিব । সেই পইচা কেইটাৰে আপোনাক অনা নিয়া কৰা গাড়ীত পেট্ৰোল ভৰাম আৰু শিশুহতৰ বাবেই বুট , মাহ , চকলেট , পানীৰ ফিল্টাৰ এটা কিনিম । সাধু কোৱা পৰীক্ষা পাতিম । যাৰ ভাল ৰিজাল্ট হব তাক পুৰস্কাৰ আৰু চাৰ্টিফিকেট দিম । “

              ভবামতে সকলো সমাধান হল । এদিন বুঢ়াই মহিলাজনীৰ হাতত এখন লিখিত দলিল কাগজ দিলে । কাগজত লিখা আছে ,  বুঢ়া বুঢ়ীৰ মৃত্যুৰ পিছত সংগ্ৰহালয়ৰ সম্প্ৰতিৰ দায়িত্ব তেওঁক অৰ্পন কৰা হল । বুঢ়াৰ চৌহদৰ নামঘৰ আৰু মন্দিৰৰ মাটিখিনিৰে সন্মুখভাগ তেওঁৰ নামত লিখি দিলে । বাকীবোৰ সম্পত্তি বুঢ়াৰ লৰা দুজনৰ নামত ।

             মহিলাজনীয়ে আপত্তি কৰিলে , ” মোৰ নিজৰ বহুত আছে । মোক একো নালাগে । “

              বুঢ়াই হাতযোৰ কৰিলে , ” মোৰ সপোনক সন্মান দিছা তুমি । পিছে সদায় সুধি থকাৰ দৰেই আজিও সোধো , কোননো তুমি ? “

             মহিলাজনীয়ে সাউতকৈ মুহিধৰ বুঢ়াৰ ভৰিখন চুই কলে , ” আপোনালোকৰ চাহ বাগানৰ লগুৱা প্ৰেম মুন্দাৰ ছোৱালী , অন্জু মুন্দা ।  সৰুতে এবাৰ মই বাগানত গান গাই থকা শুনি আপুনি মাতি নি গান গাব দি পাচ টকা দিছিল । সেই পাচ টকাৰে মই তিনি কিলোমিটাৰ নিলগত থকা মিছনাৰী স্কুলত মনে মনে নাম ভৰ্ত্তি কৰিছিলো । “

             ” পিছে আইজনী , সংগ্ৰহালয়ত জানো মানুহে সাধু শিকাই ? ” কমলা বুঢ়ীয়ে সুধিলে ।

                অন্জুয়ে হাঁহি মাৰি কলে , ” অসম আৰু অসমীয়া জাতি এই ৰূপত ভাগ ভাগ হৈ থাকিলে গোটেইখন গৈ সুদূৰ ভৱিষ্যতে সংগ্ৰহালয়ত সোমাবয়ে আৰু আইতা সাধু কোৱা আৰু শুনাটো সংগ্ৰহালয়ৰয়ে সামগ্ৰী হল । “

              কমলা বুঢ়ীয়ে ভিতৰত গৈ তাৰ পৰাই “খুটুং খাটাং” শব্দ কৰি বাহিৰলৈ ওলাই আহি অন্জুৰ হাতত এখন কাগজ দিলে , ” চিঠি এইখন ১৯৯৬ চনৰ । ডাঙৰ লৰাই ডাকত পঠাইছিল আৰু আছে দিম সংগ্ৰহালয়ত থব পাৰিবা ।”

             অন্জুই জলপান খাই যাব ওলাল । বুঢ়ীয়ে খুব আশাৰে তাইৰ পিনে চাই কলে , ” আই ও , তোমাৰ সংগ্ৰহালয়ত সম্পৰ্ক আৰু সম্বন্ধবোৰ ৰখাৰ ব্যৱস্থা কৰিবা দেই । “

           বুঢ়াৰ চকু চলচলীয়া হল । কত দিন গল আপোন সম্পৰ্কই ভুমুকি নামাৰা আনকি লৰা দুটাইও । ইমান ব্যস্তনে সিহঁত । অন্জু যোৱাৰ পিছত বুঢ়া বুঢ়ীয়ে হেচক লাইটৰ পোহৰত সাধু উলিয়ালে , ” এসময়ত এখন অসম বুলি ৰাজ্য আছিল । তাত বাৰেবৰণীয়া জাতিয়ে বৰ সমিল মিলেৰে আছিল । এদিন এজন ধ্বংসকাৰী দানৱ আহিল । কলে , তোৰ নাক নিমিলে , তোৰ চুলি , তোৰ চকু , তোৰ ভাষা । সকলোৱে দানৱৰ কথাত ভুল গৈ নিজৰ মাজতে যুঁজ দিলে । জাতিৰ যুঁজ । সেই যুঁজত দানৱৰ কূটনীতিৰ জয় হল । তাহানিৰ সুন্দৰ অসমভূমি খন্ডিত হল । ভিন্ন ভিন্ন জাতিয়ে নিজৰ ৰাজ্য লোৱাত অসম নাইকিয়া হল । এদিন সংগ্ৰহালয়ত ” অসম ” নামটো জিলিকি থাকিল । “

            বুঢ়ীয়ে সাধুটো শুনি চকুৰ পানী মুচিলে , ” হলেও বাগিচাৰ ভিন্ন ফুলে বাগিচাৰ শোভা বঢ়ায় । মাতৃভূমিতো ভিন্ন জাতিয়ে বাৰে বৰণীয়া কৰে । বাৰেবৰণীয়ায়ে ধুনীয়া যে । “

           অন্জুয়ে ভবামতে সকলো কৰিলে । সংগ্ৰহালয়ত ” সাধু ” যোগ হল । ভাৱিলে তাই বেছি দিন নাই আৰু ” সম্পৰ্ক” আৰু ” সম্বন্ধ” ৰ লগতে ” অসমীয়া ”  জাতিকো সংগ্ৰহালয়ত স্থান দিবলৈ ।

Share this:

  • Twitter
  • Facebook
  • LinkedIn
  • WhatsApp
  • Pinterest
  • Print
  • Email

Like this:

Like Loading...
Tags: সংগ্ৰহালয়
Admin

Admin

Related Posts

OPEN LETTER FROM MYANMAR PEOPLE TO CIVIL SOCIETY ORGANIZATIONS AND POLITICAL PARTIES OF INDIA
Justice

OPEN LETTER FROM MYANMAR PEOPLE TO CIVIL SOCIETY ORGANIZATIONS AND POLITICAL PARTIES OF INDIA

by Admin
August 1, 2022
0

OPEN LETTER FROMMYANMAR PEOPLE From 183 Civil Society Organisations and Individuals  THINZAR SHUNLEI YI Since February 2021 coup, the Myanmar...

Read more
আল্পচ পৰ্বতৰ শিখৰত শতাব্দী ধৰি অকলশৰীয়া এটা ৰহস্যময় ঘৰ

আল্পচ পৰ্বতৰ শিখৰত শতাব্দী ধৰি অকলশৰীয়া এটা ৰহস্যময় ঘৰ

July 31, 2022
FINDING OUR GREAT JAMBAVAN!

FINDING OUR GREAT JAMBAVAN!

July 31, 2022
shelf with books and potted flower in room

আলহী

July 31, 2022
শিশু সাহিত্য উত্তৰণৰ সাতখনকৈ গ্ৰন্থ উন্মোচন

শিশু সাহিত্য উত্তৰণৰ সাতখনকৈ গ্ৰন্থ উন্মোচন

July 23, 2022
COLLAGE OF AFGHANISTAN (7)

COLLAGE OF AFGHANISTAN (7)

July 18, 2022
Mahabahu.com

Mahabahu is a collection of premium articles, opinions and writes from the writers all around the world.

Category

Site Links

  • About
  • Privacy Policy
  • Advertise
  • Careers
  • Contact

We are Social

Facebook Twitter Youtube LinkedIn
  • About
  • Privacy Policy
  • Advertise
  • Careers
  • Contact

© 2021 Mahabhahu.com - All Rights Reserved. Published by Powershift | Maintained by Webx

No Result
View All Result
  • Home
  • News & Opinions
    • Politics
    • World
    • Business
    • National
    • Science
    • Tech
  • Entertainment
    • Theater
    • Movie
    • Music
    • Dance
  • Lifestyle
    • Fashion
    • Travel
    • Health
    • Food
  • Gallery
  • Mahabahu Books
    • Read Online
    • Free Downloads
  • E-Store

© 2021 Mahabhahu.com - All Rights Reserved. Published by Powershift | Maintained by Webx

Welcome Back!

Login to your account below

Forgotten Password?

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Log In

Oops!! The Content is Copy Protected.

Please ask permission from the Author.

Are you sure want to unlock this post?
Unlock left : 0
Are you sure want to cancel subscription?
%d bloggers like this: