-ডঃ যাদবেন্দ্ৰ বৰা |
#ক+
‘অসম’ নামৰ ভূ-খণ্ডত বসবাস কৰা বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ জনগাঁথনিৰ ভিতৰৰে ছটা বিশেষ ফৈদ (মৰাণ, মটক, চুতীয়া, টাই-আহোম, চাহ-জনজাতি আৰু কোঁছ ৰাজবংশী) ৰ লোকক এইবাৰ জনজাতিৰ মৰ্যাদা লাগে.. এই ভূ-খণ্ডৰ প্ৰাচীনতম অধিবাসী হিচাপে নিজৰ স্বকীয়তা ৰক্ষাৰ প্ৰাথমিক স্বৰ্ত হিচাপে এই দাবী.. ৰাজ্যৰ আকাশ-বতাহ মুখৰ কৰা এই প্ৰতিবাদৰ নেতৃত্ব দিয়াসকলে দেশৰ ৰাজধানীটো আন্দোলন কৰি আহিলগৈ.. আন্দোলনকাৰী আৰু চৰকাৰ তথা প্ৰশাসনৰ মাজত আলোচনা চলিল, চলি আছে আৰু হয়তো ভৱিষ্যতেও চলিব.. মাজে মাজে খবৰ কাগজতো খবৰবোৰ ওলাই থাকে.. সাধাৰণ জনতাক এইবোৰে আকৌ উত্তেজিত কৰি তোলে.. পিছে সমাধান সূত্ৰহে সৰ্বদা অদৃশ্য..
#খ+
বিশেষভাৱে অসম নামৰ ৰাজ্যখনৰ বাবে ৰাষ্ট্ৰীয় নাগৰিকপঞ্জী উন্নীত কৰিব লাগে আজিৰপৰা ৩৩ বছৰৰ আগতে হোৱা এখন চুক্তিৰ আধাৰত.. পাৰ হৈ যোৱা সময়খিনিত কেৱল ব্যক্তিগত মুনাফা লাভৰ ৰাজনীতিত নিমজ্জিত ৰাজ্যৰ চৰকাৰকেইখনে বিষয়টো বৰপেৰাত ভৰাই থলে.. আনকি ৭ বছৰীয়া আন্দোলনটোৰ নেতৃত্ব দিয়াসকলৰ ২টা কাৰ্যকালৰ চৰকাৰো এই বিষয়টোত সম্পূৰ্ণ নিমাতে থাকিল.. কিয় এই উদাসীনতা.. কাৰোবাৰ শ্ৰুতলিপি.. ৰাজনৈতিক অপৰিপক্কতা নে.. এনে এশ এবুৰি প্ৰশ্নৰ ভীৰ সজাগ অসমবাসী মাত্ৰৰে মন-মগজুত..
#গ
ৰাষ্ট্ৰযন্ত্ৰৰ প্ৰত্যক্ষ পৃষ্ঠপোষকতাত এটা সময়ত ৰাজ্যত আৰম্ভ হ’ল সেনা সন্ত্ৰাসৰ.. আওতালৈ আহিল ৰাজ্যখন “সেনাবাহিনী বিশেষ ক্ষমতা আইন”ৰ.. ফলাফল সন্ত্ৰাসবাদী সন্ধানৰ নামত ৰাজ্যৰ চৌদিশে চলিল মানৱ অধিকাৰ ভংগৰ আটাতকৈ ঘৃণনীয় তথা বীভৎস কৰ্ম-কাণ্ডৰ.. সকলো দেখি-শুনিও ৰাজ্য চৰকাৰ-প্ৰশাসনৰ চকুত ক’লা কাপোৰ বন্ধা থাকিল.. ঠিক ভাৰতীয় ন্যায়পালিকাৰ বিচাৰকৰ সন্মুখৰ মূৰ্তিটোৰ চকুত বান্ধি থোৱা ক’লা কাপোৰখনৰ অনুৰূপে.. বিভিন্ন কাকত-আলোচনীত সেনা সন্ত্ৰাসৰ বিষয়ে তথ্য-প্ৰমাণভিত্তিক বাতৰিয়েও কেন্দ্ৰ বা ৰাজ্য চৰকাৰৰ চকুৰ ক’লা কাপোৰ খুলিব নোৱাৰিলে.. বৰঞ্চ সময়ৰ লগে লগে কাপোৰ আঁতৰি চকুত স্থায়ী চামনি পৰিল..
#ঘ
ৰাজ্যৰ প্ৰেক্ষাপটত নিজ ৰাজনৈতিক ভৱিষ্যত সুৰক্ষিত ৰখাৰ স্বাৰ্থত ৰাজনৈতিক ক্ষমতা আৰু দক্ষতাৰ বলত এইবাৰ আৰম্ভ হ’ল নিৰীহৰ ওপৰত চৰকাৰৰ প্ৰত্যক্ষ পৃষ্ঠপোষকতাত মৃত্যুৰ তাণ্ডৱ.. কোনোবাজন সন্ধিয়া বজাৰ কৰিবলৈ গৈ ঘূৰি নাহিল ঘৰলৈ.. কোনোবাজনক শোৱাপাটিৰপৰা বিশেষ কামত উঠাই নি ঘূৰাই নপঠালে আজিলৈকে.. ৰাজ্যৰ খাল-ডোং, নদী-বিল, হাবিৰ মাজত ক্ৰমে উদ্ধাৰ হ’ল চিনাক্ত-অচিনাক্ত অৰ্ধগলিত মৃতদেহ.. চৰকাৰী কাম-কাজৰ সমালোচনা কৰাতো সেই সময়ত হৈ উঠিল অক্ষমনীয় অপৰাধ.. তাৰ মাজৰে সাহসীসকল হেৰাই গ’ল আমাৰ মাজৰপৰা..
নিজৰ জীয়েকক বিদ্যালয়ত থবলৈ যোৱা, কাৰোৰে সৈতে আপোচ নকৰা সৎ আৰু সাহসী সাংবাদিক ‘পৰাগ কুমাৰ দাস’ৰ দৰে লোকক আমাৰ সকলোৰে চকুৰ সন্মুখতে শূণ্য দুৰত্বৰপৰা গুলিয়াই হত্যা কৰি আজিও হত্যাকাৰী নিৰ্বিঘ্নে আমাৰ মাজৰে এজন হৈ আছে.. ভোগ কৰি আছে সংবিধানে দিয়া নাগৰিকৰ সকলোখিনি অধিকাৰ.. সেই সময়ছোৱাত সৰ্বসাধাৰণৰ পেটতে হাত-ভৰি লুকোৱা অৱস্থা এটা সৃষ্টি হোৱাটোত অস্বাভাৱিকতা একো নাছিল..
আছিল মাথো অস্বাভাৱিকতা – এচাম সুবিধাবাদী মানুহে নিজৰ বিবেক চৰকাৰ তথা প্ৰশাসনৰ হাতত বন্ধকত দি কোনো বাচ-বিচাৰ নোহোৱাকৈ আপোন আত্মীয়জনৰ তেজৰে নিজৰ হাত ৰাঙলী কৰাত..
#ঙ
নিজৰ অধিকাৰ প্ৰতিষ্ঠা.. অবৈধ বিদেশী প্ৰব্ৰজন ৰোধ কৰা.. নিজৰ মাতৃভাষা ৰক্ষাকে আদি কৰি বিভিন্ন উপলক্ষ্যত দেশৰ স্বাধীনতাৰ পৰৱৰ্তী সময়ত আন্দোলন আৰু প্ৰতিবাদৰ নামত অসমৰ মানুহবোৰ পকি উঠিল.. “আহ ঐ আহ! ওলাই আহ” আপ্ত বাক্যশাৰী ষাঠিৰ দশকৰ পিছৰ কিশোৰ-যুৱক-বৃদ্ধ সকলোৰে মগজুৰ ৰন্ধ্ৰে ৰন্ধ্ৰে সোমাই পৰিল.. পিছে ৰাজ্যত আৰম্ভ হোৱা সেই আন্দোলন, প্ৰতিবাদৰ সমাপ্তি নঘটিল আজিও.. সমাপ্তি ঘটাটো আমাৰ কাম্যও নহয়.. কিন্তু আন্দোলন, প্ৰতিবাদবোৰৰ ফলাফলবোৰহে সাধাৰণ জনতাৰ বোধগম্য নহল আজিকোপতি.. আজিৰ দৰে থাকিলে অদূৰ ভৱিষ্যতেও সুফল পোৱাৰ সম্ভাৱনা একেবাৰে শূণ্যৰ ঘৰত বুলিব পাৰি..
আন্দোলন-প্ৰতিবাদৰ গইনা লৈ চামে চামে নেতা গঢ় লৈ উঠিছে ৰাজ্যখনত.. এই নেতা সকলে চৰকাৰো গঠন কৰলে.. কিন্তু ৰাজ্যৰ সমস্যাবোৰহে আজিও একেবোৰেই আছে.. সময়ৰ সৈতে সংগতি ৰাখি নতুন সমস্যা সৃষ্টিহে হৈছে.. ৰাইজৰ সপোন সাৰ্থক কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি, ৰাইজৰ সৈতে একেলগে কাম কৰাক পণ লৈ, ৰাইজৰ সকলো সমস্যা সমাধান যেন একে ৰাতিৰ ভিতৰতে কৰিব এনে মনোভাৱ তথা সংকল্প লৈও অসমৰ ডেকা শক্তিয়ে বাৰে বাৰে ৰাইজখনকে ভৰিৰে মোহাৰি গৈছে.. আৰু ফলশ্ৰুতিত জাতীয়তাবাদৰ নামত দেখা দিয়া সুবিধাবাদৰ অভ্যুদয়ত বাৰে বাৰে আমিবোৰেই অৰিহণা যোগাইছো..
#চ
অসমৰ স্বাধীনতাৰ সপোন দেখো আমাৰ মাজৰে এটা প্ৰজন্মই.. কিন্তু কি অধিকাৰ আছে আমাৰ সপোন এই দেখাৰ..
বৰ্তমান কেৱল আন্দোলন-প্ৰতিবাদৰ ভাষা বুজা আমাৰ এই ভূ-খণ্ডৰ জনগাঁথনিৰ বৈচিত্ৰ্যৰ মাজত ঐক্য বিৰাজ কৰা বুলি এসময়ত সদনাম থকা আমাৰ নিজৰ মাজতে আজি একতাৰ অভাৱ.. ডিঙিৰ সিৰ ফুলাই ঘোষণা কৰিছোঁ, আমাক লাগে খিলঞ্জীয়াৰ সুৰক্ষা কৱচ.. কিন্তু নিজৰ স্বাধিকাৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ বাবে তথা সুকীয়া ৰাজ্য বিচাৰি আমাৰ মাজৰে বড়ো, ৰাভা, মিচিং, মৰাণ আদি আপোন সুহৃদসকলে কিয় ৰাজপথলৈ উলাই আহিব লগা হৈছে.. আমি নিৰপেক্ষভাৱে অনুধাৱন কৰিছোনে কোনোবা দিনা.. এই বিষয়ত নীৰৱে চিন্তা-চৰ্চা কৰাকেইজনক আঙুলিৰ মূৰত গণিব পৰা হ’ব নিশ্চয়..
ইমানৰ পিছতো ৰাজনৈতিক নেতাৰ ভণ্ডামি, চতুৰালি আৰু কথাৰ মায়াজালত ভুল গৈ আকৌ এবাৰ অসমখন ৰক্তাক্ত আৰু অশান্ত হ’বলৈ নিদিয়াকৈ ৰাখিব পৰাকৈ আমি সাধাৰণ জনতা সজাগ আৰু সতৰ্ক হোৱাৰ সময় এয়া.. আমাৰ ভৱিষ্যত এতিয়া আমাৰ হাতৰ মুঠিত.. (সম্পূৰ্ণ ব্যক্তিগত মতামত এয়া.. কোনো ৰাজনৈতিক মতাদৰ্শৰ সৈতে ইয়াৰ সম্পৰ্ক নাই)